توسینسو

موکاپ چیست؟ راهنمای کامل و کاربردهای موکاپ در طراحی

موکاپ (Mockup) یک پیش نمایش واقعی یا مجازی از طرح نهایی است که به طراحان کمک می کند نحوه نمایش طرح روی محصولات واقعی را قبل از اجرا مشاهده و ارزیابی کنند. تا حالا به این فکر کرده اید که طراحان وب و اپلیکیشن ها چطور ایده های خودشون رو به واقعیت تبدیل می کنند؟ در دنیای طراحی، موکاپ (Mockup) یکی از ابزارهای کلیدی به حساب میاد که به شما کمک می کنه تا ایده هاتون رو به صورت بصری نشون بدید. اما موکاپ دقیقاً چیه و چه کاربردهایی داره؟

در این مقاله، اهمیت موکاپ در طراحی رو بررسی می کنیم و با تفاوت های اون نسبت به سایر ابزارها مثل وایرفریم و پروتوتایپ آشنا می شیم. همچنین انواع مختلف موکاپ ها رو بررسی کرده و مزایا و معایب استفاده از اون ها رو مرور خواهیم کرد. علاوه بر این، با بهترین نرم افزارهای طراحی موکاپ و نحوه ساخت یک موکاپ حرفه ای آشنا خواهید شد.

اگر دنبال ارتقای مهارت های طراحی تون هستید یا فقط می خواهید بدونید چطور می تونید از موکاپ در پروژه های خودتون استفاده کنید، این مقاله برای شما خیلی مناسب خواهد بود. پس با ما همراه باشید و تا انتهای مقاله پیش برید تا دنیای جذاب موکاپ رو کشف کنید!

موکاپ (Mockup) چیست و چرا اهمیت دارد؟

موکاپ (Mockup) به عنوان یکی از ابزارهای مهم در دنیای طراحی، وظیفه ای کلیدی در فرآیند توسعه ایده ها و پروژه ها دارد. این ابزار به طراحان این امکان را می دهد تا یک نمای واقعی از محصول نهایی را پیش از تولید واقعی آن بسازند. با استفاده از موکاپ، می توان ایده ها را به صورت بصری به نمایش گذاشت و نظرات و بازخوردها را از ذینفعان جمع آوری کرد. در اینجا، به بررسی اهمیت موکاپ در طراحی خواهیم پرداخت و دلایل استفاده از آن را بررسی خواهیم کرد.

در ادامه، درباره کاربردهای مختلف موکاپ، مانند موکاپ گرافیکی، موکاپ وب سایت و موکاپ اپلیکیشن موبایل صحبت خواهیم کرد. همچنین مزایا و معایب استفاده از موکاپ را مورد بررسی قرار می دهیم تا بتوانید با دیدی جامع تر به این ابزار نگاه کنید.

اگر شما هم به دنبال یادگیری گرافیک بیشتر درباره موکاپ و تأثیر آن بر روند طراحی هستید، با ما همراه باشید. در این مقاله، همه چیز درباره موکاپ و اهمیت آن برای موفقیت پروژه های طراحی را بررسی خواهیم کرد.

تعریف موکاپ و کاربردهای آن

موکاپ (Mockup) به معنای یک نمایش بصری از یک طراحی یا محصول است که به صورت دقیق و با جزئیات ارائه می شود. این ابزار به طراحان این امکان را می دهد تا ایده های خود را به شکلی واقعی تر نمایش دهند و نظرات مختلفی درباره نحوه عملکرد یک محصول یا طراحی جمع آوری کنند. معمولاً موکاپ ها شامل عناصر گرافیکی، رنگ ها و متون هستند که با هم ترکیب شده و نمای کلی از محصول نهایی را شکل می دهند.

کاربردهای موکاپ واقعاً وسیع است. از مهم ترین کاربردهای آن می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• نشان دادن ایده های طراحی به مشتریان و ذینفعان
• جمع آوری بازخوردها و نظرات قبل از تولید نهایی
• تست کارایی و تجربه کاربری (UX) در مراحل ابتدایی طراحی
• ساخت نمونه های واقعی برای بازاریابی و تبلیغات

در واقع، موکاپ ها ابزارهای مؤثری برای برقراری ارتباط بین طراحان و مشتریان هستند و می توانند روند تصمیم گیری را تسریع کنند. در ادامه بیشتر درباره انواع مختلف موکاپ و نحوه استفاده از آن ها در پروژه های طراحی صحبت خواهیم کرد.

چرا استفاده از موکاپ در طراحی ضروری است؟

استفاده از موکاپ (mockup) در طراحی نه فقط یک انتخاب، بلکه یک نیاز جدی به حساب میاد. این ابزار به طراح ها کمک می کنه تا ایده های خودشون رو به شکل بصری و واقعی تری نشون بدن و از این طریق، ارتباط مؤثرتری با مشتری ها و ذینفعان برقرار کنن. بیایید نگاهی به چند دلیل کلیدی بیندازیم که چرا موکاپ ها در فرآیند طراحی ضروری هستن:

• ارتباط واضح تر: موکاپ ها به طراحان این امکان رو می دن که ایده هاشون رو بدون نیاز به توضیحات پیچیده نشون بدن. یک تصویر روشن از محصول نهایی می تونه هرگونه ابهامی رو برطرف کنه.
• جمع آوری بازخورد: با استفاده از موکاپ، طراح ها می تونن نظرات و انتقادات مشتری ها رو قبل از تولید نهایی دریافت کنن. این بازخوردها می تونه به بهبود طراحی کمک کنه و احتمال موفقیت محصول نهایی رو افزایش بده.
• تست تجربه کاربری (UX): موکاپ ها امکان تست و ارزیابی تجربه کاربری رو فراهم می کنن. طراحان می تونن نحوه تعامل کاربران با محصول رو بررسی کنن و تغییرات لازم رو قبل از راه اندازی نهایی اعمال کنن.
• صرفه جویی در زمان و هزینه: ایجاد تغییرات در یک موکاپ خیلی راحت تر و کم هزینه تر از تغییرات در یک محصول واقعی هست. این موضوع به طراحان کمک می کنه تا در مراحل اولیه طراحی، مشکلات رو شناسایی کنن و هزینه های اضافی رو کاهش بدن.

به طور کلی، استفاده از موکاپ در طراحی به طراح ها این اجازه رو می ده که فرآیند طراحی رو بهتر کنن و محصولات نهایی با کیفیت تری ارائه بدن. در ادامه مقاله، بیشتر درباره انواع موکاپ و نحوه استفاده از اون ها در پروژه های مختلف صحبت خواهیم کرد.

تفاوت موکاپ با سایر ابزارهای طراحی

در دنیای طراحی، ابزارهای متنوعی برای نمایش و پرورش ایده ها وجود داره که هر کدوم ویژگی ها و کاربردهای خاص خودشون رو دارن. یکی از این ابزارها موکاپ (Mockup) هست که به خاطر قابلیت های بصری و واقع گرایانه اش، خیلی مورد توجه قرار گرفته. اما چطور موکاپ با سایر ابزارهای طراحی مثل وایرفریم (Wireframe) و پروتوتایپ (Prototype) فرق داره؟ تو این بخش، می خواهیم به بررسی این تفاوت ها بپردازیم و به شما کمک کنیم تا با درک بهتری از این ابزارها، انتخاب مناسبی برای پروژه های خودتون داشته باشید.

در ادامه، جزئیات بیشتری درباره تفاوت موکاپ با وایرفریم و پروتوتایپ ارائه می دیم. هر کدوم از این ابزارها ویژگی های منحصر به فردی دارن که می تونن در مراحل مختلف فرآیند طراحی به کار بیان. آشنایی با این تفاوت ها به شما کمک می کنه تا بهترین انتخاب رو بر اساس نیازهای خاص پروژه تون انجام بدید.

همچنین، ما به بررسی مزایا و معایب هر یک از این ابزارها خواهیم پرداخت تا شما بتونید با دیدی جامع تر به فرآیند طراحی نگاه کنید. پس با ما همراه باشید تا بیشتر درباره این موضوعات بپردازیم.

تفاوت موکاپ و وایرفریم (Wireframe)

موکاپ (Mockup) و وایرفریم (Wireframe) دو ابزار خیلی مهم تو دنیای طراحی هستن که هر کدوم وظیفه خاص خودشون رو دارن. موکاپ ها به صورت بصری و با جزئیات کامل، نمایی از محصول نهایی رو به نمایش می ذارن. در حالی که وایرفریم ها بیشتر شبیه نقشه های ساده و بدون جزئیات هستن که ساختار کلی یه صفحه یا اپلیکیشن رو نشون میدن. یعنی وایرفریم ها بیشتر روی چیدمان عناصر و رابط کاربری تمرکز دارن، در حالی که موکاپ ها به زیبایی شناسی و ظاهر نهایی محصول توجه می کنن.

تفاوت های کلیدی بین موکاپ و وایرفریم رو می شه به این صورت بررسی کرد:

• جزئیات: موکاپ ها شامل رنگ، فونت، تصاویر و دیگر جزئیات طراحی هستن، ولی وایرفریم ها فقط چیدمان عناصر رو نشون میدن.
• هدف: هدف اصلی وایرفریم ها اینه که ساختار و نحوه تعامل کاربران با محصول رو بررسی کنن، در حالی که موکاپ ها برای ارائه یه تصویر واضح از محصول نهایی طراحی شدن.
• بازخورد: معمولاً بازخوردها درباره وایرفریم ها بیشتر روی عملکرد و تجربه کاربری متمرکز هست، در حالی که بازخوردهای مربوط به موکاپ ها بیشتر بر زیبایی و جذابیت بصری تمرکز داره.

به طور کلی، هر دو ابزار در مراحل مختلف طراحی ضروری هستن. واقعاً استفاده از وایرفریم ها در مراحل اولیه طراحی می تونه به طراحان کمک کنه تا ساختار کلی محصول رو مشخص کنن. بعدش هم موکاپ ها برای ارائه طراحی نهایی و جمع آوری بازخوردهای مربوط به ظاهر محصول استفاده می شن. در ادامه مطلب، تفاوت موکاپ با پروتوتایپ (Prototype) رو بررسی خواهیم کرد تا تصویر کاملی از این ابزارها داشته باشیم.

تفاوت موکاپ و پروتوتایپ (Prototype)

موکاپ (Mockup) و پروتوتایپ (Prototype) هر دو ابزارهای مهمی در دنیای طراحی به حساب می آیند، اما هر کدوم کارایی و ویژگی های خاص خودشون رو دارن. موکاپ ها یه نمای بصری و واقعی از محصول نهایی رو نشون میدن، در حالی که پروتوتایپ ها به عنوان نسخه های عملیاتی و قابل تعامل از طراحی عمل می کنن. این تفاوت ها به طراح ها کمک می کنه تا تو مراحل مختلف طراحی، ابزار مناسب رو انتخاب کنن.

تفاوت های کلیدی بین موکاپ و پروتوتایپ عبارتند از:

• تعامل: پروتوتایپ ها معمولاً قابلیت تعامل دارن و کاربران می تونن باهاشون کار کنن، در حالی که موکاپ ها بیشتر به صورت ثابت و غیرتعامل پذیر نشون داده می شن.
• جزئیات عملکرد: پروتوتایپ ها نه تنها ظاهر محصول رو نشون میدن بلکه نحوه عملکرد و جریان کاربری رو هم شبیه سازی می کنن. برعکس، موکاپ ها فقط روی ظاهر تمرکز دارن و اطلاعاتی درباره عملکرد ارائه نمی دن.
• هدف: هدف اصلی پروتوتایپ ها آزمایش تجربه کاربری و جمع آوری بازخورد درباره تعاملات هست، در حالی که موکاپ ها بیشتر برای نمایش طراحی نهایی و جلب نظر مشتریان استفاده می شن.

به طور خلاصه، در حالی که موکاپ ها برای ارائه نمای بصری از محصول نهایی ضروری هستن، پروتوتایپ ها این امکان رو به شما می دن که تجربه کاربری رو تست کنید و بازخوردهای عملی رو جمع آوری کنید. این دو ابزار در کنار هم به طراحان کمک می کنن تا یک فرآیند طراحی کامل و مؤثر داشته باشن. در ادامه مقاله، بیشتر درباره انواع موکاپ و کاربردهای اون صحبت خواهیم کرد.

انواع موکاپ در طراحی

موکاپ ها به عنوان ابزارهای مهم در دنیای طراحی، انواع متنوعی دارند که هر کدام برای مقاصد خاصی به کار می روند. آشنایی با این دسته بندی ها به طراحان کمک می کند تا بهترین گزینه را برای ارائه ایده های خود انتخاب کنند. در این بخش، قصد داریم به بررسی انواع مختلف موکاپ بپردازیم و کاربردهای هر یک را معرفی کنیم.

موکاپ ها معمولاً به چند دسته تقسیم می شوند؛ از جمله موکاپ گرافیکی، موکاپ وب سایت، موکاپ اپلیکیشن موبایل و موکاپ محصول و بسته بندی. هر کدام از این دسته ها ویژگی های خاص خود را دارند و می توانند در مراحل مختلف طراحی مورد استفاده قرار گیرند.

در ادامه، به طور دقیق درباره هر یک از این انواع موکاپ صحبت خواهیم کرد و مزایا و کاربردهای آن ها را بررسی می کنیم. با ما همراه باشید تا دنیای متنوع موکاپ ها را کشف کنیم و بیاموزیم چگونه می توانیم از آن ها در پروژه های طراحی خود بهره ببریم.

موکاپ گرافیکی: چگونه کار می کند؟

موکاپ گرافیکی یکی از ابزارهای جذاب برای طراحان به حساب میاد که بهشون این امکان رو میده تا طرح های خودشون رو به صورت بصری و زیبا نشون بدن. این نوع موکاپ معمولاً شامل تصاویری از محصولات، لوگوها، بسته بندی ها و دیگر عناصر گرافیکی هست که به شکل واقع گرایانه در محیط های مختلف قرار می گیرند. هدف اصلی موکاپ گرافیکی اینه که یک نمای واضح و دلنشین از طراحی نهایی ارائه بده تا مشتری ها و ذینفعان بهتر بتونن ایده ها رو درک کنن.

فرآیند ایجاد موکاپ گرافیکی معمولاً شامل مراحل زیر هست:

• انتخاب قالب: طراحان باید یک قالب مناسب برای موکاپ خودشون پیدا کنن که با نوع محصول یا طراحی همخوانی داشته باشه.
• اضافه کردن عناصر گرافیکی: بعد از انتخاب قالب، طراحان می تونن عناصر مختلف مثل لوگوها، رنگ ها و متون رو به موکاپ اضافه کنن.
• تنظیمات نهایی: در این مرحله، طراحان باید جزئیات نهایی رو تنظیم کنن تا موکاپ به بهترین شکل نمایش داده بشه. این شامل تنظیم نور، سایه و موقعیت عناصر میشه.

موکاپ های گرافیکی معمولاً برای تبلیغات، ارائه ها و بازاریابی استفاده میشن. این ابزار به طراحان کمک می کنه تا ایده های خودشون رو به صورت حرفه ای و جذاب ارائه بدن و تأثیر بیشتری روی مخاطبان بذارند. در ادامه مقاله، به بررسی سایر انواع موکاپ خواهیم پرداخت و کاربردهای اون ها رو بررسی خواهیم کرد.

موکاپ وب سایت: ابزار ضروری برای طراحان وب

موکاپ وب سایت نوعی ابزار جذاب برای طراحان وب هست که بهشون این امکان رو میده تا طراحی صفحات وبشون رو به شکل بصری و واقعی نمایش بدن. این ابزار کمک می کنه تا طراحان بتونن ساختار، چیدمان و عناصر مختلف وب سایت رو قبل از اینکه کار نهایی رو انجام بدن، آزمایش کنن. با استفاده از موکاپ وب سایت، طراحان می تونن نظرات مشتری ها و ذینفع ها رو جمع آوری کرده و تغییرات لازم رو انجام بدن.

موکاپ های وب سایت معمولاً شامل جزئیات زیر هستن:

• چیدمان صفحات: نشون دادن نحوه قرارگیری عناصر مختلف مثل منوها، دکمه ها و متن ها روی صفحه.
• استفاده از رنگ و فونت: انتخاب رنگ ها و فونت هایی که در طراحی نهایی به کار می ره.
• تجربه کاربری (UX): شبیه سازی نحوه تعامل کاربران با وب سایت، از جمله حرکت بین صفحات و کلیک کردن روی دکمه ها.

استفاده از موکاپ وب سایت به طراحان این فرصت رو میده که قبل از شروع کدنویسی، مشکلات طراحی رو شناسایی کنن و به راحتی تغییرات لازم رو اعمال کنن. این کار نه تنها زمان و هزینه پروژه رو کاهش میده بلکه کیفیت نهایی وب سایت رو هم بالا می بره. در ادامه مقاله، به بررسی سایر انواع موکاپ خواهیم پرداخت و کاربردهای اون ها رو بررسی خواهیم کرد.

موکاپ اپلیکیشن موبایل: بهینه سازی تجربه کاربری

موکاپ اپلیکیشن موبایل، یه ابزار خیلی مهم برای طراح هاست که بهشون این امکان رو میده تا طراحی های خودشون رو به شکل بصری و تعاملی نشون بدن. با این نوع موکاپ، طراحان می تونن عملکرد اپلیکیشن، چیدمان صفحات و تجربه کاربری (UX) رو قبل از اینکه واقعاً کدنویسی شروع بشه، آزمایش کنن. استفاده از موکاپ اپلیکیشن موبایل به تیم های طراحی کمک می کنه تا ایده هاشون رو به وضوح به مشتری ها و ذینفع ها ارائه بدن.

موکاپ های اپلیکیشن موبایل معمولاً شامل ویژگی های زیر هستن:

• چیدمان صفحه: نمایش نحوه قرارگیری عناصر مختلف مثل دکمه ها، منوها و تصاویر روی صفحه نمایش موبایل.
• تجربه کاربری (UX): شبیه سازی تعاملات کاربران با اپلیکیشن، از جمله حرکت بین صفحات و پاسخ به ورودی های کاربر.
• گرافیک و طراحی: استفاده از رنگ ها، فونت ها و نمادهایی که در طراحی نهایی به کار خواهند رفت.

با ایجاد موکاپ اپلیکیشن موبایل، طراحان می تونن بازخوردهای ارزشمندی از کاربران هدف جمع آوری کنن و مشکلات احتمالی رو قبل از شروع کدنویسی شناسایی کنن. این فرآیند نه تنها باعث صرفه جویی در زمان و هزینه میشه، بلکه کیفیت نهایی اپلیکیشن رو هم بهبود می بخشه. در ادامه مقاله، انواع دیگه ای از موکاپ و کاربردهای اون ها رو بررسی خواهیم کرد.

موکاپ محصول و بسته بندی: نمایش واقع گرایانه محصولات

موکاپ (mockup) محصول و بسته بندی یکی از ابزارهای کلیدی در فرآیند طراحی محصولات به حساب میاد. این ابزار به طراح ها این فرصت رو میده که تصویری واقعی از محصول نهایی و بسته بندی اش ارائه بدن. این نوع موکاپ به برندها کمک می کنه تا ایده هاشون رو به شکل بصری جذاب نشون بدن و تاثیر بیشتری روی مشتریان بذارند. با استفاده از موکاپ محصول و بسته بندی، طراح ها می تونند جزئیات طراحی مثل رنگ، لوگو و متن ها رو در یک زمینه واقعی قرار بدن.

موکاپ های محصول و بسته بندی معمولاً شامل ویژگی های زیر هستند:

• طراحی بسته بندی: نمایش چگونگی قرارگیری عناصر طراحی روی بسته بندی، شامل لوگو، اطلاعات محصول و رنگ ها.
• نمایش واقع گرایانه: استفاده از تصاویر با کیفیت بالا که محصول رو در محیط های مختلف نشون می ده، مثل قفسه فروشگاه یا میز پذیرایی.
• تجربه کاربری: شبیه سازی نحوه تعامل مشتری با محصول و بسته بندی اش، که می تونه شامل باز کردن بسته یا مشاهده جزئیات محصول باشه.

با ایجاد موکاپ برای محصولات و بسته بندی، برندها می تونند نظرات مشتریان رو قبل از تولید نهایی جمع آوری کنند و تغییرات لازم رو اعمال کنند. این کار نه تنها به بهبود کیفیت طراحی کمک می کنه بلکه باعث افزایش جذابیت و فروش محصول نهایی هم خواهد شد. در ادامه مقاله، به بررسی مزایا و معایب استفاده از موکاپ خواهیم پرداخت تا شما بتونید با دیدی جامع تر به این ابزار نگاه کنید.

مزایا و معایب استفاده از موکاپ

استفاده از موکاپ (mockup) در فرایند طراحی می تواند برای طراحان مزایای زیادی به همراه داشته باشد، اما نباید از معایب آن غافل شد. در این بخش، می خواهیم به بررسی جوانب مثبت و منفی موکاپ ها بپردازیم تا شما با دیدی بازتر به این ابزار نگاه کنید و تصمیمات بهتری در پروژه هایتان اتخاذ کنید.

مزایای استفاده از موکاپ عبارتند از:

• ارتباط مؤثر: موکاپ ها به طراحان کمک می کنند تا ایده هایشان را به شکل واضح و بصری ارائه دهند و ارتباط بهتری با مشتریان و ذینفعان برقرار کنند.
• جمع آوری بازخورد: این ابزارها امکان جمع آوری نظرات و بازخوردها را پیش از تولید نهایی فراهم می کنند که می تواند به بهبود طراحی کمک کند.
• تست تجربه کاربری: موکاپ ها می توانند به طراحان کمک کنند تا نحوه تعامل کاربران با محصول را آزمایش کرده و مشکلات احتمالی را شناسایی کنند.
• صرفه جویی در زمان و هزینه: تغییرات در موکاپ ها معمولاً بسیار آسان تر و کم هزینه تر از تغییرات در محصولات واقعی هستند، بنابراین می توانند هزینه های تولید را کاهش دهند.

با این حال، معایب استفاده از موکاپ هم باید مورد توجه قرار گیرد:

• عدم تعادل با واقعیت: گاهی اوقات موکاپ ها نمی توانند تمام جزئیات و عملکردهای واقعی محصول را به تصویر بکشند، که ممکن است منجر به سوءتفاهم شود.
• هزینه های ایجاد: اگرچه موکاپ ها معمولاً هزینه کمتری نسبت به تولید نهایی دارند، اما ساخت موکاپ های با کیفیت بالا ممکن است زمان بر و هزینه زا باشد.
• وابستگی به نظر دیگران: طراحان ممکن است بیش از حد به بازخوردهای مشتریان وابسته شوند و این موضوع ممکن است خلاقیتشان را محدود کند.

به طور کلی، استفاده از موکاپ ها می تواند تأثیر مثبتی بر فرایند طراحی داشته باشد، اما باید با آگاهی از معایب آن مورد استفاده قرار گیرد. در ادامه مقاله، ابزارها و نرم افزارهای طراحی موکاپ را بررسی خواهیم کرد تا شما بتوانید بهترین گزینه ها را برای پروژه های خود انتخاب کنید.

مزایای استفاده از موکاپ در فرآیند طراحی

استفاده از موکاپ (mockup) در فرآیند طراحی به طراحان و تیم های توسعه این امکان را می دهد که ایده های خود را به شکلی مؤثرتر و کارآمدتر به نمایش بگذارند. این ابزار نه تنها به تسهیل ارتباط کمک می کند، بلکه می تواند فرآیند طراحی را هم بهبود بخشد. در ادامه، به برخی از مهم ترین مزایای استفاده از موکاپ در طراحی اشاره می کنیم:

• تصویرسازی واضح: موکاپ ها نمایی بصری و واقع گرایانه از محصول نهایی ایجاد می کنند که به طراحان کمک می کند تا ایده های خود را به وضوح منتقل کنند. این کار باعث کاهش ابهامات و سوءتفاهم ها در ارتباطات می شود.
• جمع آوری بازخورد: با ارائه یک نمای واقعی از طراحی، طراحان می توانند نظرات و انتقادات مشتریان و ذینفعان را قبل از تولید نهایی جمع آوری کنند. این بازخوردها می توانند به بهبود کیفیت طراحی کمک کنند.
• آزمایش تجربه کاربری (UX): موکاپ ها امکان تست تعاملات کاربران با محصول را فراهم می کنند. طراحان می توانند نحوه استفاده کاربران از عناصر مختلف را شبیه سازی کرده و مشکلات احتمالی را شناسایی کنند.
• صرفه جویی در هزینه و زمان: ایجاد تغییرات در موکاپ بسیار ساده تر و کم هزینه تر از تغییرات در یک محصول واقعی است. این موضوع به طراحان اجازه می دهد تا در مراحل اولیه طراحی، مشکلات را شناسایی و اصلاح کنند.
• افزایش جذابیت: موکاپ های حرفه ای می توانند به برندها کمک کنند تا محصولات خود را جذاب تر و قابل توجه تر معرفی کنند. این امر تأثیر مثبتی بر روی تصمیمات خرید مشتریان دارد.

به طور خلاصه، استفاده از موکاپ در فرآیند طراحی نه تنها کیفیت نهایی محصول را افزایش می دهد، بلکه ارتباط مؤثرتری بین طراحان و مشتریان برقرار می کند. در ادامه مقاله، معایب استفاده از موکاپ را بررسی خواهیم کرد تا بتونید با دیدی جامع تر نسبت به این ابزار تصمیم بگیرید.

معایب احتمالی استفاده از موکاپ در پروژه ها

موکاپ ها ابزارهای بسیار مفیدی در فرآیند طراحی هستند و به طراحان کمک می کنند تا ایده های خود را به شکلی بصری به نمایش بگذارند. اما استفاده از آن ها همیشه هم بی دردسر نیست و ممکن است با چالش هایی همراه باشد. در این بخش، به بررسی معایب احتمالی استفاده از موکاپ در پروژه ها می پردازیم تا بتونید با دیدی بازتر نسبت به این ابزارها تصمیم بگیرید.

• عدم دقت در نمایش عملکرد: موکاپ ها معمولاً فقط یک نمای بصری از طراحی نهایی ارائه می دهند، اما نمی توانند عملکرد واقعی محصول را به طور دقیق شبیه سازی کنند. این موضوع ممکنه باعث سوءتفاهم هایی درباره نحوه کارکرد محصول بشه.
• هزینه های تولید: در حالی که ایجاد موکاپ های ساده ممکنه هزینه کمی داشته باشه، طراحی موکاپ های با کیفیت بالا و حرفه ای نیازمند زمان و منابع بیشتری است که می تواند هزینه های پروژه رو افزایش بده.
• وابستگی به بازخوردهای مشتریان: بعضی وقت ها طراحان ممکنه بیش از حد به نظرات مشتریان وابسته بشن و این موضوع می تواند خلاقیت و نوآوری اون ها رو محدود کنه. گاهی هم، نظرات مشتریان می تواند بر جنبه های فنی یا زیبایی شناسی تأثیر منفی بذاره.
• ایجاد انتظارات غیرواقعی: اگر موکاپ ها به طور غیرواقعی جذاب و بی نقص طراحی بشن، ممکنه انتظارات غیرواقعی برای مشتریان ایجاد کنند. این موضوع می تواند بعد از ارائه محصول نهایی منجر به ناامیدی بشه.
• توجه بیش از حد به جزئیات: گاهی طراحان ممکنه در تلاش برای ایجاد یک موکاپ بی نقص، توجه زیادی به جزئیات بصری داشته باشند و از تمرکز بر روی عملکرد و تجربه کاربری غافل بشن.

در نهایت، با اینکه موکاپ ها ابزارهای مفیدی هستند، مهمه که طراحان با آگاهی از معایب اون ها استفاده کنند و تعادلی بین استفاده از موکاپ و سایر روش های طراحی برقرار کنن. در ادامه مقاله، ابزارها و نرم افزارهای طراحی موکاپ رو بررسی خواهیم کرد تا بتونید بهترین گزینه ها رو برای پروژه های خود انتخاب کنید.

ابزارها و نرم افزارهای طراحی موکاپ

ابزارها و نرم افزارهای طراحی موکاپ به طراحان این فرصت را می دهند که ایده های خود را به شکلی بصری و واقعی به نمایش بگذارند. این ابزارها می توانند فرآیند طراحی را ساده تر کرده و زمان و هزینه های پروژه را کاهش دهند. در ادامه، نگاهی به برخی از بهترین ابزارها و نرم افزارهای طراحی موکاپ خواهیم داشت و ویژگی های هر کدام را بررسی می کنیم.

چند تا از ابزارهای معروف طراحی موکاپ عبارتند از:

• Adobe XD: این نرم افزار یکی از ابزارهای پیشرفته برای طراحی UI/UX است که امکاناتی مثل ایجاد موکاپ های تعاملی و شبیه سازی تجربه کاربری رو فراهم می کنه.
• Sketch: ابزاری محبوب در میان طراحان وب که امکانات قدرتمندی برای ایجاد موکاپ و طراحی رابط کاربری ارائه می دهد. Sketch به ویژه برای طراحی اپلیکیشن های موبایل خیلی مناسبه.
• Figma: Figma یک ابزار طراحی تحت وب است که به تیم ها اجازه می دهد تا همزمان روی پروژه ها کار کنند. این نرم افزار امکاناتی برای ایجاد موکاپ های تعاملی هم داره.
• InVision: این پلتفرم امکان ایجاد موکاپ های تعاملی و شبیه سازی تجربه کاربری رو فراهم می کنه. InVision به طراحان کمک می کنه تا بازخوردهای مشتری ها رو جمع آوری کرده و تغییرات لازم رو اعمال کنند.
• Mockup World: این وب سایت مجموعه ای از موکاپ های آماده با کیفیت بالا رو ارائه می ده که طراحان می تونن دانلود کرده و در پروژه های خودشون استفاده کنن.

استفاده از این ابزارها نه تنها به طراحان کمک می کنه تا ایده های خودشون رو بهتر ارائه بدن، بلکه روند طراحی رو هم سریع تر می کنه. در ادامه مقاله، بهترین منابع دانلود قالب های آماده موکاپ رو بررسی خواهیم کرد تا شما بتونید به راحتی از اون ها استفاده کنید.

بهترین نرم افزارهای طراحی موکاپ کدامند؟

انتخاب نرم افزار مناسب برای طراحی موکاپ می تواند تأثیر زیادی بر روی کیفیت نهایی پروژه داشته باشد. در اینجا به معرفی برخی از بهترین نرم افزارهای طراحی موکاپ می پردازیم که به طراحان کمک می کند ایده های خود را به صورت بصری و جذاب به نمایش بگذارند:

• Adobe XD: این نرم افزار از سوی Adobe برای طراحی رابط کاربری و تجربه کاربری (UI/UX) توسعه یافته است. Adobe XD امکاناتی مانند ایجاد موکاپ های تعاملی، شبیه سازی تجربه کاربری و قابلیت همکاری با دیگر اعضای تیم را فراهم می کند.
• Sketch: Sketch یکی از ابزارهای محبوب میان طراحان وب و اپلیکیشن ها است که به ویژه برای طراحی موکاپ های اپلیکیشن موبایل بسیار مناسب است. این نرم افزار امکانات گسترده ای برای طراحی رابط کاربری و ایجاد پروتوتایپ های تعاملی دارد.
• Figma: Figma یک ابزار طراحی تحت وب است که به تیم ها اجازه می دهد تا به صورت همزمان روی پروژه ها کار کنند. این نرم افزار قابلیت ایجاد موکاپ های تعاملی و جمع آوری بازخورد را در یک محیط مشترک فراهم می کند.
• InVision: InVision به طراحان این امکان را می دهد که موکاپ های تعاملی بسازند و تجربه کاربری را شبیه سازی کنند. این پلتفرم همچنین ابزارهایی برای جمع آوری بازخورد مشتریان ارائه می دهد که می تواند در بهبود طراحی مؤثر باشد.
• Balsamiq: Balsamiq یک ابزار ساده و کاربرپسند برای ایجاد وایرفریم و موکاپ های اولیه است. این نرم افزار بیشتر بر روی طراحی ساختار صفحات تمرکز دارد و برای طراحانی که نیاز به نمایش سریع ایده های خود دارند، بسیار مناسب است.

استفاده از این نرم افزارها به طراحان کمک می کند تا ایده های خود را بهتر ارائه دهند و فرآیند طراحی را تسریع کنند. در ادامه مقاله، منابع دانلود قالب های آماده موکاپ را بررسی خواهیم کرد تا شما بتوانید به راحتی از آن ها استفاده کنید.

منابع دانلود قالب های آماده موکاپ

استفاده از قالب های آماده موکاپ می تونه به طراحان کمک کنه تا زمان کمتری رو برای طراحی از صفر صرف کنن و بتونن به سرعت ایده های خودشون رو به نمایش بذارند. در این بخش، به معرفی چندتا از بهترین منابع برای دانلود قالب های آماده موکاپ می پردازیم که شامل انواع مختلف موکاپ های گرافیکی، وب سایت و اپلیکیشن هستند:

• Mockup World: این وب سایت یک مجموعه از موکاپ های با کیفیت بالا و رایگان رو ارائه می ده. طراحان می تونن از این منابع برای پروژه های خودشون استفاده کنن و موکاپ هایی تو زمینه های مختلف پیدا کنن.
• Freepik: Freepik یکی از بزرگ ترین منابع آنلاین برای گرافیک و طراحی به حساب میاد که شامل مجموعه ای گسترده از موکاپ های رایگان و پریمیوم هست. شما می تونید با جستجوی "mockup" در این وب سایت، گزینه های زیادی پیدا کنید.
• GraphicBurger: GraphicBurger یک منبع عالی برای دانلود موکاپ های با کیفیت محسوب می شه. این وب سایت شامل موکاپ هایی برای بسته بندی، اپلیکیشن ها و وب سایت هاست که به صورت رایگان قابل دانلود هستند.
• Placeit: Placeit یکی از ابزارهای آنلاین هست که به کاربران اجازه می ده تا موکاپ های سفارشی بسازند. این پلتفرم شامل هزاران قالب آماده است که می شه اونا رو با محتوای خودتون پر کرد و به سرعت موکاپ ایجاد کرد.
• Pixeden: Pixeden هم یک منبع خوب برای دانلود موکاپ های حرفه ای و با کیفیت به شمار میاد. کاربران می تونن از بین مجموعه ای از موکاپ های رایگان و پریمیوم انتخاب کنن.

این منابع به طراحان کمک می کنن تا به راحتی و سریعاً موکاپ های جذاب و حرفه ای برای پروژه هاشون بسازند. استفاده از قالب های آماده نه تنها زمان رو صرفه جویی می کنه بلکه کیفیت نهایی کار رو هم افزایش می ده. در ادامه مقاله، نحوه ساخت یک موکاپ حرفه ای رو بررسی خواهیم کرد.

نحوه ساخت یک موکاپ حرفه ای

ساخت یک موکاپ حرفه ای می تواند به طراحان کمک کند تا ایده های خود را به بهترین شکل ممکن به نمایش بگذارند. این فرآیند شامل مراحل مختلفی است که هر کدام اهمیت خاص خود را دارند. در اینجا، به بررسی مراحل ساخت یک موکاپ حرفه ای خواهیم پرداخت تا بتوانید با استفاده از آن، طراحی های خود را به صورت بصری و جذاب ارائه دهید.

مراحل ساخت یک موکاپ حرفه ای عبارتند از:

• مرحله 1: انتخاب ابزار مناسب: اولین قدم برای ساخت موکاپ، انتخاب نرم افزار یا ابزاری است که با نیازهای شما همخوانی داشته باشد. ابزارهایی مثل Adobe XD، Figma یا Sketch می توانند گزینه های مناسبی باشند.
• مرحله 2: انتخاب قالب موکاپ: بسته به نوع پروژه تان، یک قالب مناسب انتخاب کنید. این قالب می تواند شامل موکاپ های اپلیکیشن، وب سایت یا بسته بندی باشد. منابعی مثل Mockup World و Freepik در این زمینه می توانند کمک کنند.
• مرحله 3: اضافه کردن عناصر طراحی: بعد از اینکه قالب را انتخاب کردید، وقتشه که عناصر طراحی خود را به موکاپ اضافه کنید. این شامل لوگوها، متن ها و تصاویر است که باید به دقت تنظیم شوند تا نمای کلی جذابی ایجاد کنند.
• مرحله 4: تنظیمات نهایی: در این مرحله، جزئیات نهایی را مرور کنید. تنظیمات نور، سایه و موقعیت عناصر می توانند تأثیر زیادی بر کیفیت نهایی موکاپ داشته باشند. مطمئن شوید که همه چیز به درستی قرار گرفته و هماهنگ است.
• مرحله 5: ذخیره و اشتراک گذاری: بعد از اینکه کار تمام شد، موکاپ خود را ذخیره کنید و در صورت نیاز با دیگران به اشتراک بگذارید. این مرحله می تواند شامل صادرات فایل در فرمت های مختلف باشد تا برای نمایش آنلاین یا چاپ آماده شود.

با دنبال کردن این مراحل، می توانید یک موکاپ حرفه ای بسازید که ایده های شما را به طور مؤثری به نمایش بگذارد. در ادامه مقاله، نکات مهمی را برای طراحی یک موکاپ کارآمد بررسی خواهیم کرد که می تواند در فرآیند طراحی به شما کمک کند.

مراحل طراحی یک موکاپ استاندارد چیست؟

برای طراحی یک موکاپ استاندارد، باید مراحل خاصی رو دنبال کنید که به شما کمک می کنه تا یک نمای جذاب و کاربردی از ایده هاتون بسازید. بیایید با هم مراحل اصلی طراحی یک موکاپ استاندارد رو مرور کنیم:

• مرحله 1: تعیین هدف موکاپ: اول از همه، باید مشخص کنید چرا دارید موکاپ می سازید. آیا می خواهید ایده هایتون رو به مشتری ها نشون بدید یا برای تست تجربه کاربری (UX) استفاده کنید؟ فهمیدن هدف به شما کمک می کنه تا طراحی تون رو بهتر هدایت کنید.
• مرحله 2: انتخاب ابزار مناسب: انتخاب نرم افزار یا ابزاری که با نیازهای شما همخوانی داشته باشه خیلی مهمه. ابزارهایی مثل Adobe XD، Figma و Sketch از گزینه های محبوب برای طراحی موکاپ هستن.
• مرحله 3: انتخاب قالب و طرح: بعد از اینکه ابزار رو انتخاب کردید، یک قالب مناسب برای موکاپ خودتون انتخاب کنید. این قالب می تونه شامل موکاپ های وب سایت، اپلیکیشن یا بسته بندی باشه. حتماً مطمئن بشید که قالب با نوع پروژه شما هماهنگی داره.
• مرحله 4: اضافه کردن عناصر طراحی: حالا وقتشه که عناصر طراحی تون رو به موکاپ اضافه کنید. این شامل لوگوها، متن ها، تصاویر و جزئیات دیگه می شه. توجه به تناسب و هماهنگی بین عناصر خیلی مهمه.
• مرحله 5: تنظیمات نهایی: بعد از اضافه کردن عناصر، جزئیات نهایی رو بررسی کنید. تنظیم نور، سایه و موقعیت عناصر می تونه تأثیر زیادی بر کیفیت نهایی موکاپ داشته باشه. مطمئن بشید که همه چیز به درستی تنظیم شده.
• مرحله 6: ذخیره و اشتراک گذاری: بعد از اینکه طراحی تموم شد، موکاپ خودتون رو ذخیره کرده و در صورت نیاز با دیگران به اشتراک بذارید. می تونید فایل رو در فرمت های مختلف صادر کنید تا برای نمایش آنلاین یا چاپ آماده بشه.

با دنبال کردن این مراحل، می تونید یک موکاپ استاندارد بسازید که ایده های شما رو به طور مؤثر به نمایش بذاره. در ادامه مقاله، نکات مهمی رو برای طراحی یک موکاپ کارآمد بررسی خواهیم کرد که می تونه به شما در فرآیند طراحی کمک کنه.

نکات مهم در طراحی یک موکاپ کارآمد و جذاب

طراحی یک موکاپ (mockup) جذاب و کارآمد نیازمند رعایت نکات خاصی است که می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت نهایی کار شما تأثیر بگذارد. در اینجا چند نکته کلیدی برای طراحی موکاپ رو با هم بررسی می کنیم:

• سادگی و وضوح: یکی از اصول مهم در طراحی موکاپ، حفظ سادگی و وضوح است. سعی کنید از شلوغی بیش از حد دوری کنید و تمرکز خود را روی پیام اصلی و عناصر کلیدی بگذارید. طراحی باید به راحتی قابل درک باشد.
• استفاده از رنگ های هماهنگ: انتخاب رنگ های مناسب و هماهنگ می تواند تأثیر زیادی بر جذابیت بصری موکاپ داشته باشد. رنگ ها باید با هویت برند و هدف طراحی سازگار باشند.
• توجه به جزئیات: جزئیات کوچک می توانند تأثیر بزرگی بر روی کیفیت نهایی موکاپ بگذارند. به عناصر مانند سایه ها، نورپردازی و متون دقت کنید تا نمایی حرفه ای ایجاد کنید.
• استفاده از تصاویر با کیفیت: استفاده از تصاویر با کیفیت بالا اهمیت زیادی دارد. تصاویر بی کیفیت می توانند به اعتبار طراحی آسیب بزنند. مطمئن شوید که تمام تصاویر مورد استفاده در موکاپ واضح و با کیفیت هستند.
• تست تجربه کاربری: قبل از ارائه نهایی موکاپ، حتماً آن را تست کنید. از دیگران بخواهید نظرات خود را درباره تجربه کاربری و طراحی کلی بیان کنند. این بازخوردها می تواند به بهبود کیفیت کار شما کمک کند.
• تنوع در ارائه: اگر امکانش هست، چند نسخه مختلف از موکاپ خود بسازید تا انتخاب های بیشتری برای ارائه به مشتریان داشته باشید. این کار می تواند به شما کمک کند تا بهترین گزینه را پیدا کنید.

با رعایت این نکات، می توانید یک موکاپ کارآمد و جذاب طراحی کنید که ایده های شما را به بهترین شکل ممکن به نمایش بگذارد. در ادامه مقاله، به بررسی اهمیت استفاده از موکاپ در فرآیند طراحی UX/UI خواهیم پرداخت تا بیشتر با این موضوع آشنا شویم.

چگونه از موکاپ در طراحی رابط کاربری (UI/UX) استفاده کنیم؟

استفاده از موکاپ ها در طراحی رابط کاربری (UI) و تجربه کاربری (UX) واقعاً اهمیت زیادی داره. این ابزار به طراح ها کمک می کنه تا ایده هاشون رو به صورت بصری و واقع گرایانه ارائه بدن و در نتیجه، تجربه کاربران رو بهتر کنن. تو این بخش، می خواهیم بررسی کنیم که چطور می شه از موکاپ در طراحی UI/UX استفاده کرد و نکات کلیدی برای بهره برداری بهتر از این ابزار رو مرور کنیم.

موکاپ ها می تونند در مراحل مختلف فرآیند طراحی UI/UX به کار گرفته بشن:

• مرحله 1: شبیه سازی طراحی: تو این مرحله، طراح ها می تونند با استفاده از موکاپ، نمای کلی صفحات و عناصر رابط کاربری رو شبیه سازی کنند. این کار بهشون کمک می کنه تا چیدمان عناصر، رنگ ها و فونت ها رو بررسی کنند.
• مرحله 2: جمع آوری بازخورد: بعد از ایجاد موکاپ، طراح ها می تونند اون رو با مشتری ها و ذینفعان به اشتراک بذارند تا نظرات و بازخوردهاشون رو بگیرند. این بازخوردها می تونند کمک کنن تا نقاط قوت و ضعف طراحی مشخص بشن.
• مرحله 3: تست تجربه کاربری: موکاپ ها امکان شبیه سازی نحوه تعامل کاربران با محصول رو فراهم می کنند. طراح ها می تونند فعالیت های مختلف کاربران مثل کلیک روی دکمه ها و حرکت بین صفحات رو آزمایش کنند تا تجربه کاربری بهتری بسازند.
• مرحله 4: ارائه نهایی: در نهایت، موکاپ ها به عنوان ابزاری برای ارائه نهایی طراحی به مشتریان و ذینفعان عمل می کنند. این نمایش بصری می تونه تأثیر مثبتی روی تصمیم گیری های نهایی داشته باشه.

با استفاده از موکاپ در طراحی رابط کاربری و تجربه کاربری، طراح ها می تونند ایده هاشون رو بهتر منتقل کنند و فرآیند طراحی رو بهبود ببخشند. این ابزار نه تنها به تسهیل ارتباطات کمک می کنه بلکه کیفیت نهایی محصول رو هم بالا می بره. در ادامه مقاله، اهمیت استفاده از موکاپ در فرآیند طراحی UX/UI رو بررسی خواهیم کرد تا بیشتر با این موضوع آشنا بشیم.

نتیجه گیری

در نهایت، همونطور که بررسی کردیم، موکاپ (Mockup) به عنوان یک ابزار کلیدی در فرآیند طراحی، نقش بسیار مهمی در بهبود کیفیت و کارایی پروژه های طراحی داره. از تعریف موکاپ و اهمیتش گرفته تا بررسی انواع و ابزارهای طراحی، ما به شما نشون دادیم که چطور می تونید از این ابزار برای ایجاد یک تجربه کاربری بهتر استفاده کنید. با شناخت تفاوت موکاپ با سایر ابزارهای طراحی مثل وایرفریم و پروتوتایپ، می تونید تصمیمات بهتری در فرآیند طراحی خود بگیرید.

این اطلاعات برای شما حیاتی و کاربردی هست چون به شما کمک می کنه تا ایده هاتون رو به شکلی جذاب و مؤثر به نمایش بذارید و بازخوردهای ارزشمندی رو از مشتری ها و ذینفعان جمع آوری کنید. همچنین، با رعایت نکات مهم در طراحی موکاپ و استفاده از نرم افزارهای مناسب، می تونید زمان و هزینه های پروژه رو کاهش بدید.

حالا که با مزایا و معایب استفاده از موکاپ آشنا شدید، وقتشه که دست به کار بشید! ما شما رو تشویق می کنیم که از منابع معرفی شده استفاده کنید و شروع به ایجاد موکاپ های حرفه ای برای پروژه هاتون کنید. همچنین، یادتون نره که نظرات خودتون رو با ما در میان بذارید و اگر سوالی دارید، خوشحال می شیم که پاسخگوی شما باشیم. برای اطلاعات بیشتر، پیشنهاد می کنیم سایر مقالات سایت رو هم مطالعه کنید تا دانش خودتون رو در زمینه طراحی UI/UX افزایش بدید.

سوالات متداول

موکاپ چیست و چه کاربردی در طراحی دارد؟

موکاپ (Mockup) یک پیش نمایش واقعی یا مجازی از طرح نهایی است که به طراحان کمک می کند نحوه نمایش طرح روی محصولات واقعی را قبل از اجرا مشاهده و ارزیابی کنند.

تفاوت موکاپ با وایرفریم و پروتوتایپ چیست؟

وایرفریم ساختار کلی طراحی را نشان می دهد، پروتوتایپ تعاملات را شبیه سازی می کند، اما موکاپ ظاهر نهایی طرح را نمایش می دهد.

چه نوع فایل هایی برای موکاپ استفاده می شود؟

بیشتر موکاپ ها به صورت فایل PSD در فتوشاپ ساخته می شوند که دارای لایه های Smart Object هستند.

آیا موکاپ فقط برای چاپ استفاده می شود؟

خیر، موکاپ ها برای طراحی وب سایت، اپلیکیشن، بسته بندی، لوگو، کارت ویزیت، لباس و بسیاری از موارد دیگر کاربرد دارند.

چگونه از یک موکاپ استفاده کنیم؟

کافیست فایل PSD را در فتوشاپ باز کرده و طرح خود را در لایه ی مخصوص Smart Object جایگزین کنید.

آیا می توان موکاپ را بدون فتوشاپ استفاده کرد؟

برخی ابزار های آنلاین مانند Placeit به شما اجازه می دهند بدون نیاز به فتوشاپ، موکاپ خود را بسازید.

مزایای استفاده از موکاپ چیست؟

موکاپ به بهبود ارائه طرح، جلب نظر مشتری و صرفه جویی در زمان و هزینه کمک می کند.

موکاپ مناسب برای لوگو چیست؟

موکاپ های چوبی، سنگی، شیشه ای یا چاپ روی کاغذ از جمله گزینه های محبوب برای نمایش لوگو هستند.

از کجا می توان موکاپ باکیفیت دانلود کرد؟

سایت هایی مثل Freepik، Mockup World، GraphicBurger و Envato Elements منابع خوبی برای موکاپ هستند.

آیا می توان موکاپ را سفارشی سازی کرد؟

بله، بیشتر موکاپ های PSD قابل ویرایش هستند و می توان رنگ، نور، سایه و زاویه نمایش را تغییر داد.

اکسس پوینت یا AP چیست؟ Access Point یا Wireless Access Point که به فارسی به معنی نقطه دسترسی می باشد در واقع اسمی است که ما بر روی یکی از تجهیزاتی گذاشته ایم که در شبکه های بیسیم یا وایرلس مورد استفاده قرار می گیرد. این تجهیزات که یه صورت اختصاری به آنها AP یا WAP هم گفته می شود در شبکه های کامپیوتری به تجهیزاتی گفته می شود که عملکردی شبیه به سویچ شبکه های کابلی در شبکه های بیسیم دارند ، بدین معنی که این امکان را فراهم می کنند که از طریق آنها شما بتوانید چندین سیستم کامپیوتری را از طریق شبکه های بیسیم به همدیگر متصل کنید.

به شبکه های محلی که با استفاده از Access Point ها به هم متصل می شوند به جای اینکه LAN بگوییم Wireless LAN یا WLAN هم می گوییم. Access Point ها را معمولا به شکل AP نمایش می دهند ، این دستگاه ها یک عملکرد مرکزی دارند ، تمامی سیگنال های رادیویی را دریافت و ارسال می کنند که در اکثر مواردی که در شبکه های کامپیوتری می باشد سیگنال های Wi-Fi نیز شامل می شود. معمولا از AP ها در شبکه های کوچک و یا شبکه های عمومی اینترنتی برای ایجاد Hot Spot استفاده می شود.

احتمالا شما نیز در خانه خود از این AP ها دارید ، دستگاهی که شما به عنوان مودم ADSL می شناسید که در کنار آن یک آنتن نیز قرار دارد در واقع یک AP است که در لفظ فنی به آن Wireless Router گفته می شود. AP هایی که در دفاتر شرکت های کوچک و خانه ها استفاده می شوند معمولا بسیار کوچک هستند و براحتی بر روی چیپ یک کارت شبکه یا رادیو قابل پیاده سازی هستند ، حتی مودم های وایمکسی که شما دارید نیز همان AP های خانگی هستند.

تجهیزاتی که بصورت ویژه برای کار سرویس دهی وایرلس استفاده می شوند از دستگاه مرکزی AP استفاده می کنند و توپولوژی مورد استفاده در آنها در اصطلاح فنی Infrastructure می باشد. در توپولوژی Ad-Hoc تعداد کلاینت هایی که همزمان می توانند به AP شما متصل شوند بسیار محدود است اما در توپولوژی Infrastructure این تعداد بسیار متناسب با نیاز سازمان شما خواهد بود. در دوره آموزش نتورک پلاس  از آموزش شبکه و در قسمت بررسی شبکه های بیسیم یا وایرلس به خوبی در خصوص اکسس پوینت ، تکنولوژی ها و کاربرهایشان توضیح می دهیم.

در توپولوژی Infrastructure در واقع AP شما به عنوان یک پل یا Bridge برای متصل کردن شبکه های بیسیم شما به شبکه کابلی مورد استفاده قرار می گیرد و وظیفه تبدیل سیگنال را نیز بر عهده دارد. AP های قدیمی بین 10 تا 20 کامپیوتر را می توانستند بصورت همزمان پشتیبانی کنند اما امروزه با توجه به گسترش روز افزون تکنولوژی های AP ها می توانند به تنهایی تا 255 عدد کامپیوتر را به هم متصل کنند.

تفاوت Switch لایه 2 و Switch لایه 3 در چیست؟ سویچ شبکه وسیله ای است که کامپیوترها یا بهتر بگوییم کاربران شبکه را در لایه دوم از مدل OSI که لایه پیوند داده یا Data Link نیز نامده می شود به همدیگر متصل می کند . سویچ ها در واقع جایگرین هوشمندی برای هاب ها در شبکه محسوب می شوند که امکان برقراری ارتباطات با سرعت بالا در شبکه را ایجاد می کنند. در لایه دوم از مدل OSI سویچ با استفاده از ساختار ( MAC ( Media Access Control کار می کنند ، این قابلیت به سویچ کمک میکند که همانن یک پل ( Bridge ) چند پورته ( Multiport ) عمل کند .

در واقع سویچ بصورت Full Duplex کار میکند و بعضا در برخی اوقات به آن Full Duplex Hub هم گقته می شود . سویچ ها این قابلیت را دارند که بصورت خودکار آدرس سخت افزاری یا MAC سیستم هایی را که به پورت هایش متصل شده اند را جمع آوری کنند و متوجه بشوند که چه آدرس در کدامیک از پورت های آن قرار گرفته است . سویچ اینکار را با استفاده از دریافت فریم ها از پورت های خود که توسط کامپیوترهای متصل شده به پورت ها ارسال می شود جمع آوری و ثبت می کند . برای مثال اگر پورت Fa 0//1 سویچ فریمی دریافت کند که مربوط به آدرس aaaa.aaaa.aaaa باشد ، سویچ متوجه می شود که این آدرس از پورت Fa 0//1 سویچ وارد شده است ، در ادامه اگر فریمی به سویچ وارد شود که آدرس مقصد آن aaaa.aaaa.aaaa باشد ، سویچ آن را به پورت Fa 0//1 ارسال خواهد کرد.

سویج لایه دو یا Layer 2 Switch

در داخل سویچ ها ما برای اینکه بتوانیم Broadcast Domain های بیشتری داشته باشیم از VLAN ها استفاده می کنیم و با استفاده از این قابلیت پورت های مختلف سویچ را در Subnet های مختلف قرار می دهیم . سویچ های از قابلیت VLAN برای کنترل کردن Broadcast ها ، Multicast ها و unicast ها در لایه دوم استفاده می کند. ترافیک هایی مثل HTTP ، FTP ، SNMP براحتی می تواند توسط سویچ های لایه دو مدیریت شوند .

زمانی که در مورد امنیت شبکه صحبت می کنیم سویج های لایه دو قابلیتی ساده اما قوی به نام Port Security را به ما ارائه می دهند. در سطح لایه دو ، تکنیک هایی مانند Spanning Tree ضمن اینکه قابلیت Redundancy مسیرها را برای شبکه ما ایجاد می کنند ، باعث جلوگیری از بروز Loop در شبکه نیز می شوند . در طراحی شبکه سویچ های لایه دو معمولا در سطح لایه دسترسی یا Access قرار می گیرند . در مسیریابی بین VLAN ها یا Inter VLAN Routing سویچ های لایه دو نمی توانند کاری انجام بدهند و بایستی فرآیند مسیریابی را یا به یک مسیریاب و یا به یک سویچ لایه سه که بتواند قابلیت های لایه سوم را در اختیار ما قرار دهد بسپاریم .

سویچ لایه سه یا Layer 3 switch

برای چیره شدن بر مشکلاتی مانند ازدیاد Broadcast ها و مدیریت لینک های بیشتر ، شرکت سیسکو سویچ های مدل کاتالیست 3550، 3560 ، 3750 ، 45000 و 6500 را معرفی کرد . این سویج های این قابلیت را دارا هستند که می توانند ارسال بسته ها را با قابلیت های سخت افزاری یک مسیریاب انجام دهند . سویچ های لایه سوم علاوه بر اینکه قابلیت های سویچ های لایه دوم را نیز دارا هستند در همان دستگاه سخت افزاری قابلیت های مسیریابی را نیز تعبیه کرده اند ، با اینکار هزینه های یک سازمان بسیار پایین می آید زیرا نیازی به خرید مسیریاب های اضافی برای استفاده از قابلیت های VLAN نخواهند داشت .

پروتکل های مسیریابی مانند EIGRP و در برخی اوقات OSPF می توانند با استفاده از تعریف شدن یکی از پورت های سویچ به عنوان پورت مسیریابی مورد استفاده قرار بگیرند . برای اینکار ابتدا بایستی قابلیت های فعالیت پورت مورد نظر را با استفاده از دستور no switchport غیرفعال کنیم . سویچ های لایه سوم در طراحی های شبکه ای معمولا در سطح توزیع ( Distribute ) و یا هسته ( Core ) مورد استفاده قرار می گیرند . در برخی اوقات به این نوع سویچ های Router Switch نیز گفته می شود.

وجود ضعف در بسیاری از قابلیت های پروتکل BGP و بسیاری دیگر از امکانات اساسی دیگر که در مسیریاب ها وجود دارند باعث می شود که هنوز این سویچ ها نتوانند کارایی مانند کارایی های یک مسیریاب کامل را داشته باشند . بدون شک اگر چنین قابلیت هایی در این نوع سویچ ها تعبیه شود وجود یک مسیریاب سخت افزاری بصورت جداگانه تبدیل به یک داستان قدیمی برای کودکان ما خواهد شود . وقتی در خصوص هزینه های و مقایسه آنها صحبت می کنیم مطمئن باشد که کم هزینه ترین دستگاه در این مورد سویچ های لایه دو هستند ، اما ما بایستی در طراحی شبکه خود هر دو نوع سویچ را ، هم لایه دوم و هم لایه سوم را در نظر داشته باشیم .

اگر شرکتی یا سازمانی در آینده قصد توسعه و بزرگتر شدن دارد قطعا بایستی در طراحی های خود سویچ های لایه سوم را ببینیم . علاوه بر این قابلیت های سویچ های لایه سوم ضمن اینکه قدرت پشتیبانی از حجم زیادی از ترافیک را دارند ، نسبت به سویچ های لایه دوم هوشمند تر نیز هستند و همین موضوع باعث می شود که در بیشتر سازمان ها و شرکت های بسیار بزرگ از این نوع سویچ های استفاده شود ، حال آنکه شرکت های کوچک معمولا از سویچ های لایه دوم استفاده می کنند .تمام مباحث شبکه و مفاهیم بسیار حرفه ایی و دقیق را در دوره آموزش شبکه بهتر یادبگیرید.

به عنوان یک شبکه کار یا دانشجوی کامپیوتر باید لایه های OSI یا مدل هفت لایه ای شبکه را به خوبی در آموزش شبکه بشناسید. در سال های اولیه وجود و استفاده از شبکه، ارسال و دریافت دیتا در شبکه سختی های خاص خود را داشت؛ بخاطر آن که شرکت های بزرگی مثل IBM، Honeywell و Digital Equipment هرکدام استانداردهای خاص خود را برای اتصال و ارتباط کامپیوترها داشتند. شناخت لایه های شبکه در قالب مدل مرجع OSI و مدل 4 لایه ای TCP/IP یکی از مواردی است که شما حتما در دوره آموزش نتورک پلاس به خوبی آموزش می بینید.

این موضوع باعث میشد که فقط اپلیکیشن هایی که بر روی تجهیزات یکسانی از یک شرکت خاص وجود دارند، میتوانند با یکدیگر ارتباط داشت باشند. به همین علت سازنده ها، کاربران و استانداردها نیاز داشتند تا بر ایجاد و اجرای یک ساختار استاندارد واحد که به کامپیوترها این اجازه را بدهد تا بتوانند براحتی با یکدیگر تبادل دیتا داشته باشند.

فارغ از هرگونه شرکت و برند مختلف، توافق کنند.در سال 1978، موسسه (ISO (International Standards Organization یک مدل شبکه بنام مدل (OSI (Open System interconnection را معرفی کرد.همانطور که گفته شد برای ارتباط دو کامپیوتر نیاز به الگویی هست که ایندو بتوانند حرف همدیگر را تحت آن الگو بفهمند. این زبان و قاعده مشترک یک استاندارد است که تحت نام OSI معرفی شده است. مدل OSI دارای 7 لایه بشرح زیر است :

• لایه Application یا کاربرد
  1. معرفی پروتکل های لایه هفتم
• لایه Presentation یا نمایش
  1. Encryption چیست و در ویندوز چگونه انجام میشود؟
  2. معرفی پروتکل های لایه ششم
• لایه Session یا نشست
  1. معرفی پروتکل های لایه پنجم
• لایه Transport یا انتقال
  1. معرفی پروتکل های لایه چهارم
• لایه Network یا شبکه
  1. ارتباطات Subnet چیست؟
  2. معرفی پروتکل های لایه سوم
• لایه پیوند داده یا Data Link
  1. معرفی پروتکل های لایه دوم
• لایه Physical یا فیزیکی
  1. معرفی پروتکل های لایه اول

در مفاهیم آموزش برنامه نویسی با وجود این که هر نسخه اندروید که منتشر می شود قابلیت ها و بهبود های بسیاری را معرفی می کند ولی باید تا وقتی که یک مقدار از دستگاه های اندرویدی از ورژن های پایین تر استفاده می کنند برنامه ما نیز ورژن های پایین تر را پشتیبانی کند و دستگاه ها با ورژن پایین تر هم بتوانند از برنامه ما استفاده کنند و گرنه برنامه ما شکست می خورد. در این آدرس که البته برای ما فیلتر هستند همیشه نشان می دهد که چند درصد از دستگاه ها از چه نسخه اندرویدی استفاده می کنند و آمار اندازه صفحه نمایش دستگاه های اندرویدی را نمایش می دهد. در این مطلب می خواهیم مشخص کنیم که چگونه در یک برنامه اندرویدی می توان با انواع نسخه های اندرویدی کار کرد.

مشخص کردن حداقل سطح API

در اندروید بیشتر سطح API برای برنامه نویسان مهم است. برای مثال اندروید API سطح 25 همان اندروید 7.1 می باشد. حال می توان داخل پروژه اندروید مشخص کرد که حداقل نسخه ای که برنامه ما باید پشتیبانی کند چه نسخه ای و چه سطح API می باشد. برای این کار در داخل فایل androidmanifest.xml باید کد های زیر را بیاوریم. قسمت minsdk مشخص می کند که حداقل سطح api که باید پشتیبانی کنیم کدام سطح است و سطح API که می خواهیم برای آن برنامه بنویسیم کدام است

<manifest xmlns:android="http://schemas.android.com/apk/res/android" ... >
    <uses-sdk android:minSdkVersion="17" android:targetSdkVersion="25" />
   
</manifest>

در این کد می گوییم که حداقل نسخه ای که پشتیبانی می شود نسخه 17 یا همان اندروید نسخه 4.2 می باشد ولی این برنامه برای اندروید 7 نوشته می شود. یعنی اگر یک دستگاه که نسخه 4 هست نمی تواند برنامه ما را نصب کند. حال ما نسخه هدف یا targetversion را برابر آخرین نسخه قرار می دهیم در این حالت می توانیم از قابلیت هایی که در نسخه های آخر اضافه شده است در دستگاه هایی که نسخه آخر را دارند استفاده کنیم.

مشخص کردن نسخه اندروید در زمان اجرا

ممکن است که وقتی می خواهیم یک متد یا یک تکه کد را اجرا کنیم بررسی کنیم که آیا نسخه اندرویدی که برنامه بر روی آن در حال اجرا است همان نسخه ای است که مد نظر ما است یا خیر. مثلا اگر می خواهیم از یکی از قابلیت های نسخه 5 اندروید استفاده کنیم ولی دستگاه دارای نسخه 4.4 باشد نمی توانیم این قسمت را اجرا کنیم. برای این که به صورت runtime و زمان اجرا بتوانیم نسخه اندروید را چک کنیم می توانیم مانند کد زیر عمل کنیم.

if(Build.VERSION.SDK_INT>=Build.VERSION_CODES.LOLLIPOP_MR1){
    //android 5 or higer
}

کد بالا بررسی می کند که نسخه اندروید بالاتر از 5 می باشد یا خیر.

دقت داشته باشید که اگر در داخل فایل های xml شما از قابلیت های اندروید بالا تر استفاده کنید و برنامه را بر روی دستگاه با اندروید نسخه پایین تر نصب کنید اندروید آن قابلیت هایی را که شناسایی نمی کند نادیده می گیرد.

برای آشنای بیشتر با مفاهیم و یادگیری بهتر به دوره های آموزشی جاوا و برنامه نویسی اندروید مراجعه کنید .

در این ویدیو گفتیم که چگونه می توان با نقشه ها در اندروید کار کرد. در این مطلب قصد داریم مطالبی را به شما بگوییم که می توانید از آنها برای تکمیل دانسته های خودتان در مورد نقشه ها در اندروید استفاده کنید. پس در ادامه این مباحث را توضیح می دهیم.

سرفصل های این مطلب

1. فعال یا غیرفعال کردن زوم
2. فعال یا غیرفعال کردن بخش ترافیک
3. ترسیم بر روی نقشه

فعال یا غیرفعال کردن زوم

شما در نقشه می توانید زوم را کم یا زیاد کنید. ولی در صورت نیاز این امکان برای شما وجود دارد که کاربر نتواند زوم نقشه را تغییر بدهد. برای این کار باید قطعه کد زیر را هنگامی که نقشه ساخته می شود، برای نقشه بنویسید:

1mMap.getUiSettings().setZoomGesturesEnabled(false);

در این صورت کاربر نمی تواند زوم کند اگر ورودی این متد true باشد زوم به حالت قبلی بر می گردد. همچنین برای شما دکمه هایی بر روی نقشه وجود دارد که می توان با کمک آنها زوم را کم و زیاد کرد. در اندروید این امکان وجود دارد که این دکمه ها در نقشه نمایش داده شود یا خیر برای این کار از کد زیر استفاده کنید.

1mMap.getUiSettings().setZoomControlsEnabled(true);

فعال یا غیرفعال کردن بخش ترافیک

نقشه گوگل این قابلیت را دارد که حجم ترافیک خیابان ها را نشان دهد. به شکلی که اگر ترافیک در خیابانی سنگین باشد رنگ آن خیابان قرمز می شود و اگر ترافیک سبک باشد آن خیابان با رنگ آبی یا سبز نمایش داده می شود. حال برای این که این قابلیت را در نقشه فعال کنیم قطعه کد زیر را هنگام ساخته شدن نقشه می نویسیم

1mMap.setTrafficEnabled(true);

همچنین اگر بخواهیم که بر روی نقشه نوار ابزار نقشه هم فعال باشد یعنی وقتی که بر روی marker کلیک می کنیم قابلیت route و مسیریابی داشته باشیم باید از کد زیر استفاده کنیم.

1mMap.getUiSettings().setMapToolbarEnabled(true);

تصویر این نوار ابزار به شکل زیر است

ترسیم بر روی نقشه

گاهی اوقات می خواهیم بر روی نقشه یک دایره یا یک چندضلعی رسم کنیم. برای مثال شما اگر بخواهید یک منطقه را مشخص کنید می توانید شکلی در آن منطقه رسم کنید. برای این که یک دایره بر روی نقشه رسم کنیم از کد زیر استفاده می کنیم.

1mMap.addCircle(new CircleOptions().center(sydney).fillColor(Color.argb(100,150,120,200)).strokeWidth(1).radius(500000));

در کد بالا fillColor رنگ داخلی دایره را مشخص می کند و radius شعاع را نشان می دهد و strokeWidth ضخامت دور دایره را نشان می دهد. حال اگر بخواهیم یک چند ضلعی اضافه کنیم از کد زیر استفاده می کنیم. دقت داشته باشید که گوشه به گوشه چندضلعی را به برنامه باید اضافه کنیم.

1mMap.addPolygon(new PolygonOptions().fillColor(Color.argb(100,150,120,200)).add(sydney).add(new LatLng(0,3)).add(new LatLng(3,6)).add(new LatLng(6,3)).add(new LatLng(3,0)).strokeWidth(1));

خروجی کد بالا به شکل زیر خواهد بود.

برای یادگیری مفاهیم و آموزش های تخصصی و حرفه ای از صفر تا صد به آموزش های برنامه نویسی  و جاوا مراجعه کنید.

لینوکس چیست؟ به زبان ساده : اولین نکته در آموزش لینوکس این هست که شما بدونید اصلا لینوکس چی هست؟ لینوکس یک سیستم عامل است که از هسته اصلی یا Kernel سیستم عامل دیگری به نام UNIX برداشت شده است . این سیستم عامل اولین بار توسط شخصی به نام لینوس توروالدس ( Linus Torvalds ) در زمانی که وی دانشجوی دانشگاه هلسینکی ( Helsinki ) بود ایجاد شد. اما خوب معمولا مشکل اشخاصی که به تازگی با لینوکس آشنا می شوند این است که واقعا لینوکس چیست ؟

تعریف سیستم عامل لینوکس (Linux) چیست؟

تشریح اینکه واقعا لینوکس چه هست و چه نیست را بگذارید برای مبحثی دیگر ، بنا به دلایل بسیار زیاد سیاسی و فنی اینکه واقعا لینوکس چیست یک مبحث بسیار بسیار طولانی خواهد شد که فعلا در حیطه صحبت های ما نیست . اما این هم درست نیست که فقط بگوییم لینوکس یک سیستم عامل مثل سیستم عامل های دیگر است .

خوب ما سیستم عامل های زیادی مثل ویندوز ، Mac OS ، MS-DOS ، Sun Solaris و غیره را داریم و اگر بگوییم لینوکس هم مثل آنهاست تا حدی بی انصافی کرده ایم. لینوکس نه یک برنامه تکی مثل Microsoft Word است و نه یک مجموعه برنامه مثل Microsoft Office ، لینوکس یک رابط بین سخت افزارهای کامپیوتر و برنامه هایی است که بر روی آن اجرا می شوند است .

البته این کاری است که هر سیستم عامل دیگری نیز انجام می دهد اما در ادامه در خصوص ویژگیهای منحصر به فرد لینوکس صحبت خواهیم کرد ، هدف بیشتر استفاده کاربردی از این سیستم عامل است تا بررسی تاریخچه کامل و بحث و جدل های جانبی آن ، پس به ادامه مقاله توجه کنید.

تاریخچه لینوکس چیست؟

هر چند که در آموزش لینوکس ، دونستن تاریخچه این سیستم عامل چندان کمکی به شما نمی کنه اما پیشنهاد می کنم کمی با این قسمت ارتباط بگیرید و درکی از نحوه به وجود اومدن لینوکس داشته باشید. زمانیکه لینوس توروالدس در دانشگاه هلسینکی مشغول به تحصیل بود ، از نسخه ای از سیستم عامل UNIX به نام MINIX استفاده می کرد. 

لینوس توروالدس و سایر کاربرانی که با این سیستم عامل یعنی MINIX کار می کردند برای سازنده MINIX که کسی جز آندرواس تنن باوم ( حتما کتاب شبکه های کامپیوتری وی را در دانشگاه مطالعه کرده اید ) نبود درخواست هایی برای اعمال تغییرات بر روی این سیستم عامل و توسعه و بهبود آن ارسال کردند اما تنن باوم این کار را ضروری نمی دانست. همین موضوع باعث شد که لینوس تصمیم بگیرد که سیستم عامل خود را ایجاد کند و آن را به گونه ای طراحی کند که از نظرات و پیشنهادات سایر کاربران برای بهبود آن بصورت دائمی استفاده شود. و این آغازی بر ایده سیستم عامل لینوکس بود.

فلسفه وجود لینوکس چیست؟

البته فلسفه اینکه از کاربران برای نظرت و پیشنهاداتشان سئوال کنید و آنها را در بهبود برنامه های کامپیوتری استفاده کنید کار جدیدی نبود. شخصی به نام ریچارد استالمن که در موسسه فناوری اطلاعات ماساچوست کار می کرد. وی از چنین طراحی به شدت حمایت می کرد و از سال 1970 هم بصورت جدی در نرم افزارهای کامپیوتری از این ایده استفاده می کرد.

این شخص پیشگام مفهومی به نام نرم افزار آزاد یا Free Software در دنیا بود البته در این مفهوم منظور از آزاد یا Free را رایگان بودن برداشت نکنید ، منظور در اینجا هزینه صفر نیست بلکه منظور آزادی نرم افزار است. برای چنین شخصی با چنین ایده ای طبیعی بود که مشکلات زیادی هم در میان بود و ادامه کار را برای وی سخت می کرد ، اما ریچارد دست از کار بر نمی داشت تا اینکه در سال 1984 از دانشگاه MIT بیرون آمد و ایده ای به نام GNU را ارائه کرد.

ایده اصلی GNU در این است که نرم افزارها را بصورت رایگان برای استفاده بنویسید ، توزیع کنید و دستکاری کنید. شش سال بعد لینوس توروالدس نیز همین ایده را پیش گرفت با این تفاوت که وی سیستم عاملی نوشته بود که دارای همین خصوصیات GNU بود یعنی سیستم عاملی که برای استفاده رایگان است ، شما می توانید آن را دستکاری کنید و براحتی و بدون هزینه ای توزیع کنید .

هسته یا Kernel لینوکس چیست؟

در اینجا بایستی به این نکته اشاره کنیم که نقطه اصلی و کانون اصلی یک سیستم عامل هسته یا Kernel آن است . بدون اینکه وارد جزئیات این موضوع شویم فقط به یک تعریف ساده در خصوص Kernel بسنده می کنیم ، این Kernel است که به پردازنده کامپیوتر شما که کنترل کامپیوتر را بر عهده دارد می گوید که چه کاری را می خواهید با نرم افزار انجام دهید و نرم افزار باید چه کاری انجام دهد ؟

در صورت عدم وجود Kernel هیچ نرم افزاری نمی تواند کار کند و وجود نرم افزارها نمی تواند باعث کارکرد درست سیستم عامل شود . برای اینکه درک بهتری از مفهوم Kernel داشته باشید با یک مثال عملی و محیط واقعی این مفهوم را در نظر بگیرید. در شهر اهواز یک محله به نام لشگرآباد وجود دارد که فلافل فروشی هایی دارد که در دنیا بی نظیر هستند ، پیشنهاد می کنم حتما سری به این محله بزنید .

با ورود به این خیابان معروف شما می توانید به انتخاب خود به یکی از این فلافل فروشی ها بروید که بصورت کاملا سلف سرویس هستند یعنی اینکه شما براحتی نان باگت را بر می دارید و آن را خالی می کنید و هر چقدر دوست داشتید در آن فلافل ، کاهو، ترشی ، بادمجان ، سیب زمینی ، خیار شور و ... پر می کنید و نوش جان می کنید .حال فرض کنید که اگر در این میان نان باگت وجود نداشته باشد چه اتفاقی می افتد؟

تمامی محتویات پراکنده و غیرقابل مدیریت خواهند بود و فلافل بدون نان هم بی معنی است. همین مفهوم برای Kernel هم صادق است ، Kernel همان نان است در فلافل و اگر نباشد نرم افزارها نمی توانند کار کنند و دیگر کنترلی بر روی سخت افزارها و نرم افزارهای موجود وجود نخواهد داشت بر عکس این موضوع هم صادق است ، نان باگت بدون فلافل هم بی معنی است ، پس Kernel هم به نرم افزارها نیازمند است تا بتواند مورد استفاده قرار بگیرد.

نظرات سازندگان لینوکس در مورد لینوکس چیست؟

خوب مفهوم نان باگت و فلافل را به خاطر دارید ؟ در سال 1991 اتفاق جالبی رخ داد ، لینوس توروالدس نان باگت داشت اما فلافل نداشت ! از طرفی دیگر ریچارد استالمن فلافل داشت اما نان باگت نداشت ! بله ، با همین مثال ساده شما حتما متوجه شدید که منظور چیست ، در سال 1991 لینوس توروالدس Kernel خود را نوشته بود اما برای آن نرم افزاری ننوشته بود که بتواند با آن کار کند و از طرفی دیگر ریچارد استالمن و پروژه GNU تا دلتان بخواهد نرم افزار و برنامه داشتند اما Kernel برای آنها نداشتند. بهتر است این شرایط را از زبان هر یک از این دو نفر بخوانیم :

• لینوس توروالدس : متاسفانه وجود Kernel به تنهایی راه به جایی نخواهد برد ، برای اینکه یک سیستم بتواند کار کند نیاز به shell ، Compiler ، Library و خیلی چیزهای دیگر داریم.

• ریچارد استالمن : قلب GNU هنوز برای استفاده های تجاری و تولیدی آماده نیست. خوشبختانه یک Kernel دیگر وجود دارد که به آن لینوکس می گویند . بنابراین با ترکیب کردن نرم افزارهای ضروری که توسط GNU در کمبریج و ماساچوست تولید می شوند و یک Kernel که توسط لینوس توروالدس از هلسینکی نوشته شده است لینوکس متولد شد. به دلیل فاصله مکانی که بین Kernel ای که توسط لینوس نوشته شده بود و برنامه های GNU ، راهکار اتصال اینها صرفا بستر اینترنت بود ، ما می توانیم بگوییم که سیستم عامل لینوکس در اینترنت زندگی پیدا کرد و به وجود آمد. اینترنت بستری را فراهم می کند که تمامی برنامه نویس های دنیا بتوانند بر روی این پروژه کار کنند و همین باعث شده است که لینوکس به شکل امروزی خود در بیاید.

لینوکس و گنو (GNU) چگونه ترکیب شدند یا گنو لینوکس چیست؟

در اواخر سال 1991 لینوس توروالدس Kernel خود را با استفاده از چندین برنامه ای که توسط پروژه GNU ایجاد شده بودند ترکیب کرد و این ترکیب زمینه ای ایجاد کرد که بتواند کاری که بر روی این سیستم عامل جدید انجام داده بود را به دیگران نمایش دهد. اولین نفراتی که برای نمایش اولین نسخه Linux دعوت شده بودند می دانستند که لینوس قصد دارد چیز جدیدی به آنها نمایش دهد ، در این نقطه از کار لینوس به کسانی نیاز داشت تا وی را در پروژه خود کمک کنند .چپ

لینوس در سال 1991 این حرف را زد : ببینید چه پروژه جالبی است ؟ تصور کنید که سیستم عاملی دارید که خودتان می توانید بر اساس نیازهایتان آن را تغییر دهید ! این حرف می تواند برای شمایی که در حال خواندن این متن هستید هم گفته شود.مردمی از سراسر دنیا تصمیم گرفتند وی را در پروژه ای که ایجاد کرده بود کمک کنند. البته در آن زمان صرفا کسانی که برنامه نویس های قدرتمند کامپیوتر بودند و دانش بسیاری در این زمینه داشتند می توانستند برای نسخه اولیه لینوکس برنامه نویسی کنند. این عده شروع کردند به ارائه کردن کمک هایی که لینوس نیاز داشت.

با گذشت زمان ، همینطور نسخه های بالا و بالاتری از لینوکس ارائه می شد ، عده ای نرم افزارهایی می نوشتند که ویژه این سیستم عامل بود و فقط و فقط بصورت اختصاصی بر روی لینوکس اجرا می شد. برنامه نویس ها شروع به نوشتن Driver ها برای کارت گرافیک ، کارت صدا و سایر سخت افزارهایی کردند که این سیستم عامل بر روی آن وجود داشت. با این وجود در اوایل دهه 1990 لینوکس نتوانست از حوزه GURU فراتر برود. GURU یک اصطلاح است که یعنی اینکه هر کسی با حداقل دانش فنی بتواند لینوکس یا نرم افزارهای مرتبط با آن را نصب کند. در آن زمان شما می بایستی حتما دانش لازم در حوزه تخصصی کامپیوتر را داشته باشید تا بتوانید سیستم عامل لینوکس را نصب کنید.

دلیل محبوبیت زیاد لینوکس چیست؟

در آن زمان سایر شرکت هایی که در زمینه تولید سیستم عامل فعالیت می کردند محصول خود را در قالب یک عدد CD یا مجموعه ای از فلاپی دیسک ها در اختیار مشتریان خود قرار می داند و در کنار آن هم یک راهنمای نصب کوچک قرار می دادند ، مشتری با استفاده از این راهنما و CD که در اختیار داشت براحتی سیستم عامل خود را در کمتر از یک ساعت بر روی PC خود نصب و راه اندازی می کرد.

در این روش تنها دانشی که برای کاربر نیاز بود ، دانش خواندن بود. این شرکت ها از بدون تشکیل چنین ذهنیتی که کاربری سیستم عامل بایستی ساده باشد را در سر داشتند اما لینوس توروالدس چنین ذهنیتی را در زمان ایجاد Linux نداشت .در واقع Linux برای توروالدس یک تفریح و سرگرمی بود .

بعد ها ، شرکت های متعدد از نسخه Red Hat لینوکس خوششان آمد و متوجه شدند که می توانند از لینوکس به عنوان یک سیستم عامل مانند سایر سیستم عامل های موجود در بازار استفاده کنند. آنها کاری کردند که با استفاده از یک سری دستورهای خاص و بر اساس یک سری راهنماهای ساده کاربران بتوانند Red Hat را براحتی مثل سایر سیستم عامل ها بر روی سیستم نصب کنند و در این کار موفق شدند.لینوکس هیچوقت نتوانست یک GURU کامل شود و این به دلیل ماهیت اصلی آن بود ، کاربر باید بتواند سیستم عامل را براحتی مورد تغییر قرار دهد.

جایگاه امروزی لینوکس چیست؟

امروزه در بیشتر نقاط دنیا از لینوکس به عنوان یک سیستم عامل قابل اعتماد و انعطاف پذیر یاد می شود و استفاده از این سیستم عامل بسیار معمول شده است به ویژه اینکه سیستم عامل لینوکس به عنوان یک سرور رایگان می تواند مورد استفاده قرار بگیرد و به همین دلیل یکی از محبوب ترین سیستم عامل های شبکه امروزی به حساب می آید. وقتی شما از وب سرور لینوکس استفاده می کنید ، می توان به جرات گفت که Downtime شما به حداقل خواهد رسید ، من خودم علاقه زیادی به سیستم عامل های مایکروسافت دارم

اما بر خلاف سرویس های مایکروسافتی که با انجام هر تغییری شما بایستی یک بار سیستم عامل را Reboot کنید بعضا وب سرورهای لینوکسی وجود دارند که سالها بدون نیاز به انجام کوچکترین تغییری می توانند بدون وقفه فعالیت کنند و فقط در زمان هایی که نیاز به انجام برخی تعمیرات روزمره می باشد کمی Downtime داشته باشند.

یکی دیگر از دلایلی که عنوان شد و باعث گسترش هرچه بیشتر استفاده از سیستم عامل لینوکس در شبکه های کامپیوتری شد ، رایگان بودن و صرفه اقتصادی موجود در آن بود. شما همان لینوکسی را که در خانه و بر روی PC نصب می کنید را می توانید در شبکه و در قالب یک سرور سازمانی مورد استفاده قرار بدهید و هزینه ای که بابت بسته های نرم افزاری آن پرداخت می کنید می تواند با یکدیگر برابر باشد.

پس نکته در اینجاست که لینوکس دارای قابلیت اعتماد بالا و هزینه بسیار پایین است. خوب اگر تا اینجای مطلب را با ما بوده اید ، قطعا عزم خود را جزم کرده اید که لینوکس را یاد بگیرید. هر تجربه قبلی که در استفاده از لینوکس تا کنون داشته اید باعث می شود که در این راه به ایده های جدید و جالب تری دست پیدا کنید و تعداد راهکارهایی که برای حل مشکلات خود با استفاده از این سیستم عامل پیدا می کنید بسیار بیشتر خواهد شد.

همانطور که قبلا هم اشاره کردیم ، Linux جزوی از خانواده سیستم عامل های UNIX است . UNIX بصورت ویژه برای استفاده حرفه ای ها طراحی شده است .شما در همین حین که این دوره آموزشی را با ما جلو می روید تا حدودی با مفاهیم UNIX نیز آشنا خواهید شد اما این بدین معنا نیست که سیستم عامل لینوکس یک سیستم عامل صرفا برای حرفه ای ها است  بلکه بیشتر نسخه های جدیدی که از لینوکس منتشر می شود تا جایی که ممکن است طوری طراحی می شود که کاربر پسند باشند و کاربران عادی نیز بتوانند از آنها براحتی استفاده کنند .

خوب تا اینجا با مبانی لینوکس و چیستی آن آشنا شدید و متوجه شدید که چقدر این سیستم عامل می توان قدرتمند باشد ، از این به بعد و در مقالات بعدی به سراغ این خواهیم رفت که چگونه از این سیستم عامل استفاده کنیم ، در قدم اول نصب این سیستم عامل را با هم یاد خواهیم گرفت ، امیدوارم مورد توجه شما قرار گرفته باشد.

لینوکس یک سیستم عامل است و سیستم عامل به معنی این است که مجموعه ای از برنامه ها هستند که با سخت افزار کامپیوتر ارتباط برقرار می کنند و بعضا پیش زمینه اجرا نرم افزارهای دیگری می شوند. یک سیستم عامل شامل برنامه های بنیادی می باشد که برای اجرای دستورالعمل های کاربران و برقراری ارتباط با کاربران مورد نیاز هستند ، برای مثال برای خواندن و نوشتن اطلاعات بر روی هارد دیسک ، پرینتر و حتی Tape ، مدیریت حافظه و حتی اجرای سایر نرم افزارها این برنامه های بنیادی مورد نیاز هستند. مهمترین قسمت یک سیستم عامل هسته یا Kernel آن سیستم عامل است.

در یک سیستم GNU//Linux در واقع Linux سیستم عامل ما و در نقش هسته یا Kernel فعالیت می کند. اما باقی اجزای این سیستم شامل برنامه های متنوعی می باشد که اکثر آنها تحت لیسانس یا تابع قوانین GNU هستند که ما از این به بعد آن را با عنوان پروژه GNU می شناسیم . اما چرا ما همیشه با عنوان GNU//Linux این پروژه را نام می بریم ؟ دلیل این موضوع این است که سیستم عامل لینوکس بدون داشتن نرم افزارهایی که توسط پروژه GNU ایجاد شده اند تقریبا هیچ کار خاصی نمی تواند انجام دهد بنابراین ما همیشه Linux را در کنار پروژه GNU قرار می دهیم تا با همدیگر یک مجموعه کامل را تشکیل دهند.

به نظر من و خیلی از دوستان دیگر بهتر است وقتی اسم لینوکس را می بریم آن را به شکل گنو لینوکس عنوان کنیم. فرض کنید سیستم عامل ویندوز را نصب کرده اید و هیچ نرم افزار جانبی بر روی آن نصب نشده است ، حتی مجموعه Notepad ، Paint ، Media Player و ... را در این سیستم عامل ندارید ! این دقیقا شرایطی است که شما زمانیکه لینوکس را بصورت خام نصب می کنید برای شما به وجود می آید اما GNU یعنی اضافه شدن Office ، Photoshop ، Outlook و ... به سیستم عامل خام ... البته مثال را با لینوکس جلو ببریم بهتر است و فقط برای مثال ویندوز را گفتیم که تصویر بهتری از موضوع داشته باشید.

قبلا در مقاله ای در خصوص تاریخچه به وجود آمدن سیستم عامل لینوکس در انجمن لینوکس و سیستم های متن باز مقاله ای نوشته ام و همچنین مقاله ای در خصوص مقایسه سیستم عامل لینوکس و یونیکس نیز به تازگی نوشته ام تا درک بهتری از تفاوت این دو سیستم عامل داشته باشید اما بصورت کلی سیستم عامل لینوکس برگرفته ای از سیستم عامل یونیکس است. از بدو به وجود آمدن سیستم عامل لینوکس ، این سیستم عامل بصورت Multi-Tasking و Multi User طراحی و پیاده سازی شد.

همین موضوع باعث شد سیستم عامل لینوکس با سایر سیستم عامل های موجود تفاوت های واضحی داشته باشد. اما نکته جالب در خصوص لینوکس که تصورش کمی سخت به نظر می رسید این بود ( و البته هست ) که لینوکس در مقایسه با سایر سیستم عامل های موجود در دنیا ، دارای مالک خاصی نبود و هیچ شرکت یا سازمان خاصی مالکیت آن را بر عهده نداشته و ندارد. بیشتر برنامه نویسی هایی که برای این سیستم عامل انجام می شود توسط برنامه نویس های داوطلب و علاقه مند انجام می شود.

منظور از توزیع در لینوکس چیست؟

نسخه های متعدد و متفاوتی از لینوکس وجود داردهمانطور که قبلا هم اشاره شد هسته این سیستم عامل را می توان به دلخواه تغییر داد و دستکاری کرد و به همین دلیل هر کس یا هر شرکتی می تواند نسخه لینوکس مخصوص به خود را توزیع و روانه بازار کند به هر یک از از این نسخه های متفاوت یک توزیع یا Distribution از لینوکس گفته می شود.

بر خلاف سایر سیستم عامل هایی که در بازار هستند و توسط یک شرکت کنترل ، توزیع و مدیریت می شوند هسته لینوکس بصورت متمرکز مدیریت نشده است و استفاده و تغییر دادن آن نیز آزاد است. برخی از سازمان ها برنامه نویسانی دارند که لینوکس را برای سازمان خود بصورت خاص تغییر می دهند و این نسخه صرفا در اختیار همان سازمان قرار دارد توجه کنید که به این محصول توزیع یا Distribution گفته نمی شود ، یکی از ملاک هایی که ما می توانیم به یک محصول Distribution بگوییم این است که محصول بصورت عمومی و رایگان ارائه شود.

معمولا توزیع ها برای استفاده در موارد خاص و به دلایل خاص ایجاد می شوند و برای برطرف کردن یک نیاز طراحی می شوند. نسخه های متعددی از لینوکس وجود دارد که برای مثال بصورت ویژه برای نصب بر روی سرور ها و ارائه سرویس هایی با حجم کاری بالای وب به کار می روند ، این نسخه برای پردازش ترافیک های سنگین وب طراحی می شود. برخی از این نسخه ها کاربردهای شبکه ای دارند و در جایی استفاده می شوند که امنیت یک اولویت به حساب می آید. در واقع لینوکس امروزه به عنوان هسته اصلی بسیاری از فایروال های پیشرفته مورد استفاده قرار می گیرد! جالب اینجاست که نسخه هایی از لینوکس وجود دارند

که می توان آنها را بر روی یک سیستم عامل دیگر مثل ویندوز نصب کرد و کاربران ویندوز می توانند بصورت همزمان از لینوکس و ویندوز استفاده کنند.در این میان نسخه هایی از لینوکس نیز وجود دارد که بر روی کامپیوترهای Macintosh نصب می شوند. همچنین یکی دیگر از محل هایی که لینوکس بسیار به چشم می آید در Device ها یا تجهیزات شبکه است . برای مثال در Router ها ، Switch ها ، سیستم های تلفن ، گوشی های هوشمند، سیستم های GPS و چیزهایی شبیه به آن ، این لینوکس است که هسته اصلی تمامی آنها را ایجاد کرده است.

حتی نامگذاری هایی که برای انواع توزیع های لینوکس وجود دارند نیز بسیار متنوع و در برخی اوقات بامزه هستند مثلا نسخه لینوکسی به نام SAMURAI وجود دارد. توزیع هایی از لینوکس نیز وجود دارند که بصورت ویژه برای استفاده در PC ها طراحی شده اند و مورد استفاده قرار می گیرند.

محبوب ترین و پرکاربردترین توزیع لینوکس چیست؟

انتخاب توزیع لینوکس یک چیز کاملا سلیقه ای است. این انتخاب کاملا بستگی به این دارد که شما از لینوکس چه انتظاراتی دارید ، و در جواب به این سئوال یک جمله می توان گفت ، بستگی دارد .برای اینکه بتوانید یک نسخه متناسب با نیاز خود انتخاب کنید بایستی سئوالات زیر را ابتدا از خود بپرسید و بر حسب آن توزیع لینوکس مورد نظرتان را را انتخاب کنید :

1. آیا پایه و اساس کد توزیع مورد نظر قابل اتکا و اعتماد است ؟
2. آیا مرتبا مورد تغییر واقع می شود؟
3. آیا بروزرسانی بسته های نرم افزاری آن راحت است ؟ ( مثلا قابلیت های apt-get در Debian و Yum در Red Hat)
4. آیا بروز رسانی آن از یک نسخه به نسخه بالاتر راحت است ؟
5. آیا برنامه نویس های زیادی برای آن نرم افزار تولید کرده اند ؟

فراموش نکنید که هیچ نسخه بهترینی در لینوکس وجود ندارد . برای درک بهتر این موضوع به این مثال توجه کنید : شما وقتی که به کوهنوردی می روید ، کفش کوهنوردی ، کوله ، لباس بادگیر و ضد آب می پوشید وقتی برای یک مهمانی دعوت می شوید کت و شلوار و کفش رسمی می پوشید و وقتی هم که به ورزش می روید لباس گرمکن و کفش ورزشی به پا می کنید و در نهایت برای انجام کارهای روزمره خودتان هم لباس مخصوص خود را دارید .

این دقیقا چیزی است که در لینوکس مشاهده می کنید ، اینکه چه نسخه ای از لینوکس جوابگوی کار شما است کاملا به این بستگی دارد که شما از لینوکس چه انتظاری دارید و در کجا می خواهید از لینوکس استفاده کنید ؟ لینوکس برای هر محیطی یک محصول ویژه آن دارد.اکثر کاربران لینوکس ترجیح می دهند که از نسخه های شناخته شده لینوکس استفاده کنند. این نسخه ها معمولا دارای پشتوانه قویتری نسبت به تیم های پشتیبانی سایر توزیع های لینوکس هستند. یکی از دلایلی که از سیستم عامل های مایکروسافت بیشتر استفاده می شود این است که یک شرکت قوی پشتیبان دارد و این یک معیار مهم برای انتخاب یک سیستم عامل می باشد.

همیشه بین این سیستم عامل ها و طرفداران آن ها حرف و حدیث های زیادی وجود دارد اما معمولا بیشترین تخریب در این میان را شرکت مایکروسافت انجام می دهد و سعی بر این دارد که به مردم القا کند که سیستم عامل لینوکس ، سیستم عامل قابل اعتمادی نیست و شما نیازی به این سیستم عامل ندارید.

اما من در اینجا نه از ویندوز دفاع می کنم و نه از لینوکس اما اعتقاد دارم که قطعا لینوکس می تواند تمامی نیازهای کاربری و سروری یک سازمان را بصورت کامل برطرف کند. در ادامه به معرفی نسخه های محبوب و قابل اتکای لینوکس می پردازیم که بر حسب نوع استفاده طبقه بندی شده اند :

1. لینوکس فدورا چیست؟ محبوبیت در حوزه دسکتاپ لینوکس
2. لینوکس اوبونتو چیست؟ محبوبیت در زمینه دسکتاپ
3. لینوکس مینت چیست؟ محبوبیت بیشتر در زمینه دسکتاپ
4. لینوکس ردهت چیست؟ محبوبیت بیشتر در زمینه سرور
5. لینوکس دبین چیست؟ محبوبیت بیشتر در زمینه سرور
6. لینوکس اوپن سوزه چیست؟ محبوبیت بیشتر در زمینه سرور
7. لینوکس اسلک ویر چیست؟ محبوبیت بیشتر در زمینه سرور
8. لینوکس سنت اوس چیست؟ محبوبیت بیشتر در زمینه سرور
9. توزیع VMWare ( محبوبیت بیشتر در زمینه مجازی سازی )
10. لینوکس Xen چیست؟ محبوبیت در زمینه سرور و مجازی سازی

قطعا چه در این مقاله و چه در مقالات دیگر نمی توانیم تمامی توزیع های مختلف لینوکس را مورد بررسی قرار بدهیم با توجه به اینکه قصد داریم سری مقالات خود را بر اساس یک توزیع شناخته شده پیش ببریم بنابراین در این سری مقالات صرفا از یک نسخه استاندارد از لینوکس استفاده خواهیم کرد که براحتی بتوان آن را بر روی PC نصب کرد. چندین توزیع شناخته شده و مشهور در زمینه سیستم عامل های Desktop لینوکس وجود دارند. قطعا راجع به این نسخه های شناخته شده اطلاعاتی دارید

 و در قسمت قبلی نیز معروف ترین های آنها را معرفی کردیم ، در واقع هر یک از اسامی که در بالا در زمینه سیستم عامل لینوکس گفته شد بر اساس نام شرکت یا سازمانی است که این توزیع را تولید کرده است . برای مثال Red Hat یک شرکت است. همانطور که گفته شد توزیع های لینوکس بسیار گسترده اند و حتی لینوکس هایی وجود دارند که بر اساس منطقه یا زبان یا کشور خاصی بومی سازی شده اند

حتی در ایران نیز ما نسخه های بومی سازی شده از همین لینوکس را داریم که بعضا برخی اوقات از آنها به عنوان سیستم عامل ملی نیز نام برده می شود در پایین لیستی از نسخه های لینوکسی که به زبان پارسی بومی سازی شده اند را به همراه توضیحات مختصری می توانید مشاهده کنید :

1.  آریوس لینوکس یا Arios : آریوس از دو کلمه آریو و OS تشکیل شده‌است و آریوس را می‌توان سیستم عامل آریایی و یا سیستم‌ عاملی از ایران ترجمه کرد. آریوس یک بسته‌بندی مجدد (remix) از توزیع اوبونتو است. برنامه‌های اضافی، تقویم خورشیدی، قلمهای پارسی و اشعار شاعران ایرانی از جمله امکاناتی است که به آریوس اضافه می‌شود. آریوس تلاش می‌کند برنامه‌های نوشته شده به دست برنامه‌نویسان ایرانی را ترویج نماید. ( به نقل از ویکیپدیا فارسی )

2. پارسیدورا Parsidora : پارسیدورا یک سیستم عامل بر پایه گنو/لینوکس است که شامل مجموعه ای از آخرین نرم افزارهای آزاد و منبع باز می باشد. پارسیدورا نسخه ترکیبی و منبعث شده از فدورا است. این توزیع کاملا سازگار با فدورا است. در این توزیع سعی شده است که نیاز های کاربران فارسی زبان و ایرانیان به طور مناسبی پاسخ داده شود. پارسیدورا همیشه برای هر کسی برای هر استفاده, ویرایش و پخش آزاد است. ( به نقل از وب سایت پارسیدورا)

3. پارسیکس Parsix : نام یک توزیع زنده از گنولینوکس است که برگرفته از گنولینوکس کانوتیکس و مبتنی بر دبیان می‌باشد و از میزکار کامل گنوم به عنوان میزکار پیش‌گزیده استفاده شده‌است و کلیه بسته‌های نرم‌افزاری لازم برای یک توزیع مخصوص میزکار را داراست.علاوه بر زبان‌های متعدد، پارسیکس به‌طور پیش‌گزیده از صفحه کلید فارسی پشتیبانی کرده و می‌توانید در آن فارسی تایپ نمایید.پارسیکس را می‌توانید بر روی دیسک سخت خود نصب کرده و از آن به عنوان سیستم‌عامل کامپیوتر خود استفاده کنید. پارسیکس گنو/لینوکس ابتدا برای کاربران فارسی زبان طراحی شده‌بود ولی در حال حاضر دارای جامعه کاربری فعال از سرتاسر جهان می‌باشد. ( به نقل از ویکیپدیا فارسی)

4. لینوکس شریف : نام توزیعی دو زبانه (فارسیانگلیسی) از لینوکس است که بر پایهٔ گنولینوکس بنا شده‌است. این توزیع که در شرکت فارسی‌وب شریف با توجه به نیازهای بومی کاربران ایرانی و فارسی‌زبان تهیه شده، پس از طی مراحل آزمون نسخه‌های آزمایشی، در ۷ خرداد ۱۳۸۵ به طور رسمی در دانشگاه صنعتی شریف معرفی شد. نسخهٔ ۲ این توزیع بر پایهٔ فدورا کر ۴ بنا شده است که بنا به استانداردهای امروزین، نسخه‌ای بسیار قدیمی به حساب می‌آید. استفاده از ابزارهای قدیمی چون فایرفاکس ۱، کرنل ۲.۶.۱۶ و اپن آفیس دو ، آن را برای استفاده امروزی غیرکارامد می‌سازد.در این توزیع از محیط رومیزی گنوم که ۷۶٫۴۸ درصد آن به فارسی ترجمه شده، استفاده می‌شود. ( به نقل از ویکیپدیا فارسی )

5. سیستم عامل گیکس : سیستم عامل گیکس (Gix OS) توسط تعدادی از کاربران گیلانی و بر پایه سیستم عامل دبیان و با متد لینوکس از پایه ساخته شده است. گیکس از ترکیب سه واژه انگلیسی linux,Guilan و Geek تشکیل شده است.در تاریخ 13 مهر 1391 نسخه 9 سیستم عامل گیکس از سوی گروه کاربران گنولینوکس گیلان به طور رسمی جهت تست و استفاده گسترش دهندگان با اسم رمز وارش (به معنای: باران)در همایش اولین انتشار این سیستم عامل، در شهر رشت منتشر شد. همزمان با انتشار این سیستم عامل وبگاه آن به نشانی GixOs.ir جهت معرفی، رفع باگ، پشتیبانی و ... در دسترس کاربران قرار گرفت.سیستم عامل گیکس با ویژگی های همچون نصاب فارسی، مستندات آموزشی فارسی چند رسانه ای، استفاده از برنامه های کاربردی گنولینوکس، قلم های فارسی، تقویم فارسی، لغت نامه و ... منتشر شده است که در بین خیل عظیم نسخه های موجود برخی از ویژگی های معرفی شده، منحصر به فرد می باشد. ( به نقل از ویکیپدیا فارسی )

6. جبیر او اس Jabir OS : سیستم عامل جبیر یا جبیر او اس گنو/لینوکس یک توزیع ساده و کارامد مبتنی بر اوبونتو بوده و توسط تیمی از نوجوانان توسعه می یابد. ( به نقل از ویکیپدیا)

7. زمین Xamin : زمین، یک سیستم عامل خاص کارساز برپایه توزیع بالادست دبیان است که با توجه به نیازهای بومی و یا خاص مراکز مختلف، بومی سازی شده است. این سیستم عامل کاملا آزاد و متن باز است و به شکل آزاد و متن باز توسعه داده خواهدشد. ( به نقل از وب سایت زمین ) شما می توانید لیستی از کلیه توزیع های عمومی لینوکس را از طریق وب سایت www.distrowatch.com مشاهده کنید.

منظور از FSF و GNU در لینوکس چیست؟

اما چیزی که ما امروزه به عنوان پروژه GNU می شناسیم از سال 1983 توسط شخصی به نام ریچارد استالمن با معرفی یک سیستم عامل رایگان به نام GNU شروع شد که یک سیستم عامل شبیه به Unix بود. بعدها چیزی که امروزه ما به عنوان GNU//Linux می شناسیم در سال 1984 معرفی شد و تقریبا یکسال بعد از معرفی GNU بود که این دو چیز با هم یکپارچه شدند.

پروژه GNU در حقیقت پروژه ای است که در آن نرم افزارهای رایگان برای سیستم عامل های رایگانی مثل لینوکس طراحی و تولید می شود و بصورت کاملا رایگان برای استفاده عموم قرار می گیرند.اگر نرم افزاری توسط لیسانس یا با استفاده از نام پروژه GNU تولید شود به این معناست که شما می توانید سورس کدهای این نرم افزار را بصورت رایگان دریافت کنید ، تغییرات دلخواه خود را بر روی آن انجام دهید و یا حتی کدهای آن را بصورت دلخواه تغییر دهید.

در حال حاضر برنامه نویس ها ، شرکت ها و حتی ارگان های زیادی بر روی پروژه لینوکس کار می کنند اما در حال حاضر فقط یک محل است که بر روی پروژه GNU بصورت متمرکز کار می کند و ما آن را به عنوان Free Software Foundation یا FSF می شناسیم ، این بنیاد بیشتری ابزارهای موجود در لینوکسی که در حال حاضر استفاده می کنیم را تولید و پشتیبانی می کند ، فراموش نکنید که لینوکسی که استفاده می کنیم بدون FSF به مشکلات زیادی می خورد و به همین دلیل است که FSF باعث پیشرفت و گسترش لینوکس شده است و فلسفه لینوکس که سیستم عامل سورس باز در کنار نرم افزار سورس باز است با این بنیاد کامل می شود.

اولین هسته لینوکس در سال 1991 توسط یک فارق التحصیل دانشگاهی رشته کامپیوتر به نام لینوس توروالدز ایجاد شد و فقط یک هسته سیستم عامل بدون نرم افزار بود ، هدف اصلی لینوس توروالدز ارائه کردن یک سیستم عامل رایگان و قابل تغییر بود اما برای این سیستم عامل نرم افزار نیز لازم بود و در آن زمان نرم افزار رایگان چندان عمومیت نداشت و در همین موقع بود که او با ریچارد استالمن همکار شد ، این شروع پروژه GNU//Linux بود ، یعنی سیستم عامل رایگان در کنار نرم افزار رایگان قرار گرفت.

بنیاد نرم افزارهای رایگان یا همان Free Software Foundation در سال 1985 شروع به کار کرد. FSF به کاربران این اجازه را می داد که بتوانند نرم افزارهای کامپیوتری را بصورت رایگان استفاده کنند ، کپی کنند ، تغییر دهند و در نهایت توزیع کنند. FSF به شدت باعث ترویج داده شدن فرهنگ تولید و توسعه نرم افزارهای رایگان و آزاد متن که در اصطلاح Open Source گفته می شوند شد و امروزه شاهد این هستیم که بیشتر نرم افزارهایی که برای لینوکس نوشته می شوند از طریق این بنیاد و تحت پروژه GNU//Linux معرفی می شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص FSF و GNU می توانید به وب سایت های www.gnu.org و www.fsf.org مراجعه کنید.

واژه Free یا آزاد در Free Software یا نرم افزار آزاد در حقیقت به معنی اختیار است نه قیمت ، شاید اگر بخواهیم واژه آزاد متن را استفاده کنیم بهترین مثال برای درک آن سخنرانی آزاد است که شما اختیار دارید راجع به هر چیزی که دوست دارید صحبت کنید. Free در واژه Free Software در واقع به این معنی است که شما در اجرا کردن ، کپی کردن ، توزیع کردن ، تغییر دادن و توسعه دادن یک نرم افزار اختیار کامل دارید. البته بد نیست نگاهی به مقاله خودم به نام تفاوت بین Freeware و Open Source بیندازید تا تفاوت این دو مفهوم را نیز بهتر درک کنید ، در هر صورت آزادی نرم افزار یا Free Software به چهار نوع آزادی و اختیار در حوزه تولید نرم افزار اشاره می کند که به ترتیب زیر هستند :

• آزادی شماره 0 : آزادی و اختیار کامل در اجرای نرم افزار با هر هدفی ( حتی اهداف مخرب )
• آزادی شماره 1 : آزادی و اختیار کامل در خصوص مطالعه در خصوص نحوه اجرای یک نرم افزار و تغییر دادن آن بر اساس نیاز خود ، طبیعی است که برای داشتن آزادی شماره 1 در این بنیاد دسترسی به سورس کدهای نرم افزار یک پیش شرط است.
• آزادی شماره 2 : آزادی و اختیار کامل برای توزیع کپی های نرم افزار برای دیگران
• آزادی شماره 3 : آزادی و اختیار کامل برای توسعه نرم افزار و ارائه کردن نسخه تغییر یافته نرم افزار برای عموم ، طبیعی است برای این موضوع نیز داشتن دسترسی کامل به سورس کدهای نرم افزار یک پیش شرط است

تا اینجا فکر می کنم تا حدودی مفهوم GNU را درک کرده باشید ، امیدوارم مورد توجه شما قرار گرفته باشد ، بحث در این خصوص بسیار زیاد است و دوستان زیادی هستند که تجریبات و اطلاعات بسیار مفیدی در این خصوص دارند ، امیدوارم بتوانیم ما نیز مانند پروژه GNU یک پروژه ایرانی GNU در توسینسو  در آینده ایجاد کنیم ، خوشحال می شویم در ادامه از نظرات شما عزیزان استفاده کنیم.

• شبکه ، لینوکس و امنیت را چگونه یاد بگیریم؟ یکی از سوالاتی که بصورت متداول در حوزه آموزش شبکه و فناوری اطلاعات از من سوال می شود همین موضوع است که استاد ، ما مسیر راه آموزش شبکه و نقشه راه آن را با توجه به مقاله شبکه را از کجا شروع کنیم ، شروع کرده ایم. اما مشکل اصلی در یادگیری ، به خاطر سپردن و تمرین کردن این مفاهیم است . مرتب مفاهیم از ذهن ما خارج می شود و فراموش می کنیم.

چگونه بهتر یاد بگیریم؟ چگونه فراموش نکنیم و ... امروز من ، محمد نصیری ، بنیانگذار وب سایت توسینسو و انجمن تخصصی فناوری اطلاعات ایران به شما نکاتی را می گویم که بتوانید براحتی هر چیزی در حوزه آموزش تخصصی شبکه و امنیت و لینوکس و ... را به صورت دائمی یاد بگیرید و کمتر چیزی از ذهنتان خارج شود ، تکنیک های یادگیری که در ادامه به شما می گویم ، نتیجه دو دهه فعالیت من در این حوزه است و کاملا تجربی است . پس تا انتهای این مقاله از وب سایت توسینسو با ما باشید.

حتما نوت برداری کنید

نوت برداری مهمترین رکن در یادگیری در حوزه آیتی است. شما باید هر چیزی که یاد میگیرید را بصورت خلاصه برای خودتان بنویسید. فراموش نکنید که نوت برداری باید کاملا خلاصه باشد و اصلا قرار نیست خیلی جامع و کامل نوشته شود. به شکلی بنویسید که ساختار یادگیری شما مثل جستجو در کلیدواژه های گوگل باشد. کلیدواژه ها را با حداقل توضیحات و به شکلی که خودتان متوجه مفهوم کلیدواژه شوید بنویسید تا بهتر به خاطرتان سپرده شود. برای مثال :

• کاربرد لایه ها : لایه چهار : انتقال داده و پروتکل های انتقال : TCP و UDP

زیبا نوت برداری کنید

من به شخصه یکی از زیباترین دفترچه های نوت برداری را تهیه می کنم . یک دفتر سایز A4 پاپکو که به شکلی بسیار زیبا نوت برداری را در آن انجام می دهم. فکر می کنم حداقل در نوت برداری های من 4 رنگ خودکار وجود دارد که برای هر رنگی تعریفی وجود دارد. اگر از روی ویدیویی مشغول به یادگیری باشم ویدیو را قطع می کنم و چیزی که یاد گرفتم را بلافاصله نوت برداری می کنم.

هیچوقت بصورت کامل ابتدا ویدیوها را نگاه نمی کنم ، همیشه بخش بخش ، قطعه قطعه نوت برداری می کنم. سعی کنید از نوشته هایتان دفترچه ای زیبا درست کنید. جزوه ننویسید شما قرار نیست امتحان بدهید. سعی کنید چیزهایی که درک می کنید را بنویسید. یعنی مفهومی که از ویدیو برداشت می کنید را یاد داشت کنید نه چیزی که در آن عینا گفته می شود . برای مثال :

• حواست باشه ما سویچ لایه چهار تخصصی نداریم ، در واقع یه نوع سویچ لایه سه با قابلیت های خاص در لایه چهار هست که باعث میشه بتونید مدیریت Session داشته باشید

به دیگران آموزش بدهید

من به عنوان بنیانگذار انجمن تخصصی فناوری اطلاعات ایران و مجموعه توسینسو به جرات اعلام می کنم که مهمترین رکن در یادگیری ، یاد دادن است. وقتی شما چیزی را برای کسی توضیح می دهید به شدت در حافظه بلند مدت شما ماندگار می شود و این یکی از لذت بخش ترین انواع یادگیری است.

ویدیو تولید کنید ، کانال تلگرام بسازید ، صفحه اینستاگرام و .. داشته باشید و بدون توجه به تعداد مخاطب به دیگران آموزش بدهید. این باعث ماندگاری مطالب در ذهن شما می شود.

به سوالات دیگران پاسخ بدهید

فعالیت کردن در تالارهای گفتمان یا همان فروم های تخصصی می تواند به شدت دید شما را نسبت به مسائل و مشکلات بازار کار و محیط های واقعی بالا ببرد. قطعا کسیکه در محیط واقعی دچار مشکل شده است و آن را در محیط تالار گفتمان مطرح می کند یعنی شما را با چالشی برای حل مسئله مواجه کرده است.

شما با جستجو کردن و تلاش برای حل مشکل آن فرد باعث می شوید در ذهنتان راهکاری جدید ثبت شود و مشکل و راهکار همزمان در ذهن شما هک شود. سوال بپرسید و حتی به سوال خودتان بعد از پیدا کردن راهکار حل مشکل پاسخ بدهید. نتیجه فوق العاده ای میگیرید. یکی از دلیل های پیشرفت من در حوزه شبکه ، امنیت و لینوکس قطعا وجود تالار گفتمان تخصصی توسینسو در این حوزه بوده است.

در مصاحبه ها شرکت کنید

مصاحبه به شدت در توسعه فردی شما و کمک به یادگیری و درک نیاز بازار کار کمک می کند. حتی اگر به موضوعی به قدر کافی مسلط نیستید ، ریسک کنید و درخواست مصاحبه به شرکت های مختلف بدهید . این باعث می شود شما جسارت بیشتری برای مصاحبه های بعدی داشته باشید و از مسائل بازار کار به خوبی آگاه شوید.

از طرفی سوالاتی که در مصاحبه انجام می شود بیشتر مربوط به مرسوم ترین و مهمترین تکنولوژی هایی است که شما در حال مطالعه آن هستید و به شما کمک می کند که بر روی مباحث مهمتر انرژی بگذارید و مسائل کم اهمیت را از قسمت آموزش و یادگیری خود کمرنگ کنید.

لابراتوار برای هر کاری طراحی کنید

برای یادگیری و آموزش لینوکس و شبکه و امنیت شما هیچ نیازی به خرید تجهیزات ندارید. شما با استفاده از نرم افزارهای مجازی سازی و البته نرم افزارهای Emulator یا شبیه ساز شبکه ، بدون هیچ هزینه ای می توانید یک لابراتوار و حتی یک مرکز داده قوی و سنگین طراحی کنید و براحتی در آن سناریوهای متنوع را تست و یاد بگیرید. بدون اینکه دغدغه خرابکاری داشته باشید. لابراتوار با کیفیت از اولین و مهمترین فاکتورها در یادگیری درست است.

خرابکاری و ریسک کنید

خرابکاری و ریسک کنید اما با علم و آگاهی ، وقتی شما خرابکاری نکنید و نتوانید خرابکاری خودتان را درست کنید. نمی توانید در کار خود پیشرفت کنید. وقتی ریسک به روز رسانی سیستم های قدیمی ، نرم افزارهای قدیمی ، تجهیزات قدیمی و ... اعمال تغییرات جدید و ... را به خودتان نمی دهید. طبیعتا شما همیشه در جای خود درجا می زنید.

من در این دو دهه حضورم در بزرگترین سازمان های ایران همیشه ریسک پذیر بوده ام و مسئولیت کارهایی که کرده ام را پذیرفته ام و به همین دلیل تجربیات بسیار بزرگی کسب کرده ام که ضمن اینکه یک کلاس آموزشی بوده اند ، بسیار در مشاوره دادن به سایرین نیز به من کمک کرده اند. اینها مهمترین تجربیات من از یادگیری درست در این حوزه است. امیدوارم مورد توجه شما عزیزان و مخاطبین وب سایت توسینسو قرار گرفته باشد. اگر نظری دارید خوشحال شویم در ادامه مطرح کنید.

امنیت یکی از بخش های حیاتی یک برنامه جاوا است. به همین دلیل فریمورک های متعددی نوشته شده اند تا امنیت را در برنامه برای ما فراهم کنند. ولی مفاهیمی در همه آنها وجود دارد که یکسان است و در همه فریمورک ها استفاده می شود. در این مطلب در مورد این مفاهیم که مبانی امنیت در جاوا هستند صحبت می کنیم و همچنین شباهت ها و تفاوت های آنها را بررسی می کنیم.

برای یادگیری رایگان آموزش برنامه نویسی و زبان جاوا و آموزش جاوا به زبان ساده به این لینک مراجعه کنید

Subject در امنیت جاوا

در امنیت جاوا subject منبع درخواست است. Subject کلاسی است که اطلاعات در مورد منابع را در خود نگهداری می کند و می تواند تغییراتی در آنها ایجاد کند. Subject می تواند یک کاربر یا برنامه یا پروسس یا یک فایل یا یک کامپیوتر یا یک پایگاه داده باشد. برای مثال اگر کاربری بخواهد وارد سیستم شود و به یک سری منابع دسترسی داشته باشد پس کاربر یک subject است.

Principal در امنیت جاوا

بعد از این که کاربر با موفقیت وارد سیستم شد و احراز هویت انجام شد ما یک subject خواهیم داشت که به بخش های مختلفی مانند رول(نقش)ها و SSN(social security number) ها مرتبط است. به هرکدام از این بخش های این شکلی یک Principal گفته می شود که همه آنها در داخل Subject قرار می گیرند.

کاربر (User) در امنیت جاوا

شخصی است که به یک سری منابع دسترسی دارد و فعالیت هایی انجام می دهد و وظایفی بر عهده دارد. در برخی جاها می توان user را به عنوان یک principal در نظر گرفت که جاوا برای آن از کلاس UserPrincipal استفاه می کند.

تفاوت بین Subject , Principal, User

همانطورکه در بخش قبلی گفتیم می توانیم برخی از جنبه های کاربر را به شکل یک Principal نمایش دهیم. حال این principal ها زیر مجموعه subject ها هستند و کاربران زیرمجموعه principal های می باشند که به کاربرها اشاره می کنند.